ตอนที่ 9
“อื้ออออ!...อื้อ....” ปรานไหมร้องครางในคอเพราะเธอกำลังรู้สึกจะขาดใจ ไม่ใช่เพราะความรังเกียจ แต่เกิดจากความตื่นเต้นที่ยังไม่ชินทำให้เธอไม่สามารถควบคุมการหายใจได้ถูกจังหวะกับเหตุการณ์แบบนี้
ภัคพงศ์ถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งแบบไม่อยากจากปากบางนั้นเลยแต่ก็ต้องให้เวลาหญิงสาวไร้เดียงสาค่อยๆ เรียนรู้ และแน่นอนปรานไหมต้อง เรียนรู้จากพี่ภัคพงศ์คนนี้เท่านั้น
“ปล่อย...” ปรานไหมพูดไปหอบไปและหลบตาแสนเซ็กส์ซี่นั้น พี่ภัคพงศ์ของเธอมีดวงตาที่เหมือนคุณพ่อของเขาแม้กระทั่งรอยยิ้ม เพราะทุกครั้งที่ภัคพงศ์ยิ้มจะมีลักยิ้มที่ข้างแก้มทำให้รอยยิ้มของเขามีเสน่ห์บาดใจสาวๆ ยิ่ง นัก และแน่นอนรวมทั้งเธอด้วย
“ไปอยู่กรุงเทพฯ กับพี่นะ...” ปรานไหมกะพริบตาอย่างแปลกใจ เมื่อภัคพงศ์เปลี่ยนเรื่องและเข้าเรื่องที่เป็นจุดประสงค์หลักของการกลับมาภูเก็ตครั้งนี้
“…….” ปรานไหมไม่มีคำพูดอะไรตอบกลับพี่ชาย เพราะนี้เป็นครั้งแรกท
