ตอนที่ 17
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ภัคพงศ์ขมวดคิ้วทันทีด้วยไม่พอใจ เมื่อจู่ๆ เสียงเคาะประตู ก็ดังขึ้น ใครนะ!ที่กล้ามาก....
“อะไร!” ภัคพงศ์ผละออกจากปรานไหม เดินไปเปิดประตูและเปล่งเสียงออกมา พร้อมกับที่เปิดประตู
“ขอโทษค่ะคุณภัคพงศ์...มีแขกมาขอพบคุณปรานไหมครับ” ธนากุลที่ยืนอยู่หน้าห้อง ตอบคำถามของคนที่กำลังหงุดหงิดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
“ไหมเหรอคะ?” ปรานไหมถามกลับอย่างแปลกใจ ใครกัน! ที่มาพบเธอมันแปลกมากก็เธอพึ่งมาถึงกรุงเทพฯเมื่อวานนี้เอง เพื่อนหรือคนรู้จักที่นี่เธอก็ไม่มี
“ค่ะ...เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณไหมคะ”
“… ‘เขา’ ? …” สรรพนามที่ธนากุลใช้เรียกผู้ที่มาขอพบปรานไหมทำให้ภัคพงศ์ถามกลับทันที เพราะสรรพนามนั้นแสดงว่าต้องเป็นผู้ชาย ภัคพงศ์เดินออกจากห้องไปทันที ปรานไหมตกใจกับท่าทางของภัคพงศ์รีบวิ่งตามภัคพงศ์ที่ล่วงหน้าไปแล้วโดยทันที
ภัคพงศ์ที่เดินลงมาถึงห้องรับรองแขกของบริษัท และเห็นเพียงด้านหลั
