ตอนที่ 16
“คืนพรุ่งนี้ที่บริษัทมีงานเลี้ยงขอบคุณลูกค้า...ไหมเตรียมตัวให้พร้อมนะ”
“ไหมไม่ไป...ไม่ได้เหรอคะ”
“ไม่ได้!...มันถึงเวลาแล้วที่ทุกคนต้องรู้...ว่าพี่มีเจ้าของแล้ว” ประโยคสุดท้ายของภัคพงศ์ ทำเอาปรานไหมที่กำลังจะตักอาหารเข้าปากค้างกะทันหัน
“……..” ปรานไหมที่จู่ๆ เสียงก็หายไปแบบไม่ทันตั้งตัว “แต่....”
“ไม่มีแต่...เราก็รู้นี่ว่าไม่มีทางหนีถึงข้อเท็จจริงที่เป็นอยู่ได้” ภัคพงศ์พูดดักคำพูดของปรานไหมทันที ที่ปรานไหมหาเสียงของตัวเองเจอ และทุกครั้งที่ภัคพงศ์จริงจังเขา จะเปลี่ยนสรรพนามเรียกปรานไหม ‘เรา’ ทันที
“ไหมอิ่มแล้ว...ขอตัวค่ะ” ปรานไหมวางช้อนและลุกจากเก้าอี้ออกไปทันที ภัคพงศ์มองตามกับถอนหายใจและตัดสินใจเดินตามปรานไหมไป และทิศทางที่ปรานไหมเดินไปภัคพงศ์รู้ได้ทันทีว่าปรานไหมกำลังจะไปไหน
“ไหม...พี่เรียกได้ยินมั้ย?” ภัคพงศ์ที่ตามมา เดินนำปรานไหมที่เข้ามาในเรือน กระจก
“อะไรอีกละคะ”
