ตอนที่ 14
ธนากุลที่นั่งอยู่ข้างคนขับรถได้แต่ถอนหายใจกับสงครามที่เบาะหลังและท่าทางของภัคพงศ์ที่นั่งกอดอกไว้นั้น ธนากุลรู้ดีว่านั้นเป็นนิสัยของนาย คนที่อารมณ์ขุ่นมัวกำลังพุ่งสูงแต่พยายามระงับและเก็บความไม่พอใจไว้ และทั้งสองต่างก็จ้องหน้าสบตากันอย่างกับจะกินกันให้ตายไปข้างหนึ่ง คราวนี้บ้านคงได้ลุกเป็นไฟแน่ เพราะปรานไหมคนนี้ไม่ใช่ปรานไหมของพี่ภัคพงศ์อย่างเมื่อก่อนแล้ว
“ขอบคุณ” ปรานไหมตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้านสายตาแข็งกร้าวของภัคพงศ์ และหันหน้าไปอีกทางและทันทีที่สายตาของปรานไหมที่กำลังมองสิ่งแวดล้อม ข้างทางก็แปลเปลี่ยนไปโดยทันที
เงาที่สะท้อนตรงหน้านั้นชัดเจนว่าเป็นดวงตาที่บ่งบอกถึงความว้าเหว่อย่างชัดเจน แต่ปรานไหมก็ปรับเปลี่ยนและเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในส่วนลึกของจิตใจ
ภัคพงศ์ที่สายตายังไม่ได้ละจากปรานไหม ชายหนุ่มขมวดคิ้วเพราะชั่วขณะหนึ่งในเงาสะท้อนของกระจกรถ เขาคิดว่าเขาเห็นสายตาของปรานไหม
