ตอนที่ 13
“ปรานไหม....” ภัคพงศ์ร้องเรียกหญิงสาวด้วยเสียงที่สั่นพร่า เมื่อเขาเลื่อนใบหน้ามาซบและสงบมีเพียงแค่เสียงหอบหายใจที่เรียวคอเล็กนั้น
“…….” ไร้เสียงตอบกลับจากเจ้าของชื่อที่ภัคพงศ์เรียกขาน
“พี่ควรทำ....อย่างไรดี” ภัคพงศ์ยื่นประโยคเพื่อให้ปรานไหมเป็นคนตัดสินใจ
“ไหม...ไม่รู้คะ” ปรานไหมตอบกลับด้วยอาการสับสนอย่างเห็นได้ชัด และเลือกที่จะตรึงร่างกายของตัวเองที่เสื้อยังคงถูกเลิกขึ้นเปิดเผยอกอิ่มที่บราเปียกชื้น และยอดเกสรก็ยังชูชันตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นและไหลเวียนไปทั่วร่างกาย
ภัคพงศ์เมื่อได้ยินคำตอบของ หญิงสาวก็ขยับตัวขึ้นมาและดึงร่างบางเข้าแนบกายทั้งสองร่างต่างหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่างและลมหายใจที่ต่างฝ่าย หายใจเข้าออกด้วยหัวใจที่เต้นรัวก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง แต่ยังคงแนบชิดเบียดกายไม่มีทีท่าว่าฝ่ายใดจะถอยออก
ภัคพงศ์ดวงตาที่มองอยู่ที่ฝ้าเพดานห้องก็ยังคงนิ่ง ปรานไหมที่ มองเห็นเพียงเสื
