“หืม หวานอะเฮีย อร่อยเหมือนเดิม หอมไม่ได้กินนานมากแล้วนะเนี่ย” ที่ฉันกินอยู่มันคือเค้กมะพร้าวอ่อน เนื้อเค้กก็นุ่มละมุนลิ้นมาก รสหวานกำลังดี ไม่หวานเกินไป
“งั้นก็กินเยอะ ๆ ไอ้เด็กน้อย” เฮียโอยื่นมือมาลูบที่หัวของฉันพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้
เฮียโออะหล่อน่ารัก เวลายิ้มทีนี่โลกสดใส เทียบแล้วก็โอปป้าดี ๆ นี่แหละค่ะ
“เด็กน้อยอะไรเฮีย หอมจะ 19 แล้วนะ จะเข้าปวส. แล้วด้วย” ฉันว่าและตักเค้กมะพร้าวอ่อนใส่ปาก
“ก็ตรงนี้ไงที่เด็ก กินไม่เคยระวัง” เฮียโอดึงทิชชู่แล้วยื่นมาเช็ดที่บริเวณริมฝีปากของฉัน
“อะไรกันเฮีย แค่กินเลอะนิดเดียวเอง ไม่เด็กแล้วเถอะ”
“อะ อะ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก เฮียเชื่อก็ได้ ไม่งั้นไอ้นาวคงไม่...”
“เภสัชคะเอายาแก้ปวดท้องค่ะ” ลูกค้ามาพอดีค่ะ เฮียโอจึงลุกไปสอบถามอาการและจัดยาให้
จากนั้นลูกค้าก็มาเรื่อย ๆ คนเยอะมาก เยอะจนฉันกินอิ่มก็ยังมีลูกค้าอยู่เลย
ฉันจึงคิดว่าฉันขึ้นห้องดีกว่า เพราะลูก
