นาวกัดริมฝีปากของฉันจนเลือดไหล
“...”
นาวยังพูดต่อเมื่อเห็นว่าฉันเงียบ “เลือกคนอ่อยหน่อย นั่นพี่ผัวมึง สามัญสำนึกน่ะไม่มีบ้างหรือไง อย่าชั่วให้มาก กูรังเกียจ”
ฉันก็หมดความอดทนเป็นเหมือนกันเว้ย
ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดมั้ย?
ทำไมต้องด่าฉันขนาดนี้ ฉันพยายามใจเย็นกับเขาแล้วนะ
แต่ดูเหมือนความใจเย็นของฉันจะไม่เป็นผล
“รังเกียจเหรอ? รังเกียจก็เลิกยุ่งสิ” ฉันผลักนาวให้ออกห่าง ฉันตัวเล็กกว่าก็จริง แต่ฉันไม่ได้เมาเหมือนเขานะ
“ไม่ได้สำคัญ อย่าเสือกมาสั่ง” นาวผลักฉันชนผนังกำแพงอีกครั้ง พร้อมใช้คำพูดแทงใจ
“สั่งที่ไหน ก็มึงบอกรังเกียจ รังเกียจก็เลิกยุ่งไง มันยากตรงไหน”
“แล้วมันยากตรงไหน แค่มึงอยู่เฉย ๆ ไม่ต้องมีใครระหว่างที่มีกู”
“พูดเหมือนหึงนะนาว มึงชอบกูเหรอ?”
“เฮอะ งูพิษอย่างมึงกูรักไม่ลงหรอก อย่าหลงตัวเองให้มาก สมเพชว่ะ” นาวสวนกลับฉันทันที
แล้วคิดว่าฉันจะยอมหรือไง เมื่อของมันเดือดไปแล้ว ย่อมเย
