“อื้อหือ ขนาดนี้เลยเหรอวะไอ้นาว” เสียงแว่ว ๆ เหมือนเสียงของโมมั้ยนะ
“อย่าเสียงดัง เลื่อนประตูปิดไว้” แต่นี่เสียงของนาวแน่ ๆ
“นี่มันรู้ยัง” เสียงโมอีกแล้ว
“โง่แบบนั้นเคยรู้อะไร” หมายถึงใคร ฉันเหรอ? จะใช่เหรอ?
เดี๋ยว ๆ ฉันว่าฉันหลับอยู่ห้องของนาวนะ
แล้วประเด็นคือ...เสียงของโมมาได้ไง
ไวกว่าความคิดคือฉันลืมตามองแล้ว ที่ระเบียงมีผู้ชายสองคนกำลังคุยกัน คุยอะไรไม่รู้ฉันไม่ได้ยินแล้วเพราะว่าประตูกระจกถูกเลื่อนปิด
ทั้งสองคนดูดบุหรี่ คนหนึ่งคีบไว้ที่นิ้วมือหลังจากที่ยกสูบเข้าปอดไปแล้ว
อีกคนคาบไว้ที่ปากเพราะมือกำลังสะบัดกางเกงบอลตาก ซึ่งเป็นกางเกงตัวเดียวกับที่เปื้อนเมนส์ในห้องน้ำ เบนสายตาไปอีกนิดมีกางเกงในตากอยู่ด้วย มันคือกางเกงในที่ถอดไปรอบเดียวกับกางเกงเปื้อนเมนส์
เดี๋ยวนะ ฉันควรจะตกใจเรื่องไหนก่อนดี ควรตกใจที่โมมันมาเจอฉันนอนอยู่บนเตียงของนาว หรือตกใจที่นาวซักกางเกงเปื้อนเมนส์ให้ฉัน
ฉั
