"ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอพริกจับเล่นหน่อยได้ไหมคะอาทศขาาาา"
ขอทื่อๆ ตรงๆ อยากรู้ว่าอาทศจะกล้าให้จับไหม ใจหรือเปล่า หรือป๊อดคะอาทศขาาาา
"ใช่ของเล่นเหรอ"
"งั้นอาก็มาจับของพริกสิคะ เปลี่ยนกันจับค่ะ"
"เดี๋ยวไม่ได้กินข้าว"
ฮะ! เดี๋ยวไม่ได้กินข้าว
"ไม่กินข้าวก็ได้ค่ะพริกอยากกินเอ็นโอ๊ย!"
พริกหวานเอามือแกะแขนของอีกฝ่ายออกเมื่ออาทศหนีบคอเธอเข้ากับตัวเขาจนมันหายใจไม่ออก
"อาทศปล่อยพริกนะคะ!"
มือเรียวพยายามแกะแขนที่รัดแน่น จนในที่สุดอาทศก็ค่อยๆ คลายเธอจึงกัดเอวเขาไปทีนึงแล้วรีบถอยออกมายืนด้านหลัง
"อาทศบ้า! หนีบมาได้"
ทศวรรษอมยิ้ม พลางทำต้มแซ่บไปด้วย สักพักเหลือบมองเด็กน้อยทางด้านหลังว่าทำไมถึงเงียบ พริกหวานกำลังนั่งไถมือถือเล่นระหว่างรอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาทำกับข้าวเสร็จก็ปิดแก๊สหม้อนึ่งข้าว ใช้ไม้คนๆ ข้าวเหนียวในหวดให้คลายร้อนลงสักหน่อยจึงจะเทใส่กระติบ ยกมาเสิร์ฟพริกหวานที่นั่งรออยู่โต๊ะกินข้
