“นึกว่ากลับไปแล้ว”
“ก็จะกลับนั่นล่ะค่ะแต่พอดีหนูนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนรถก่อน ไม่คิดว่าพี่แฟรงค์กับพี่ปริมจะตาดีมองเห็น”
“ไอ้แฟรงค์เลยชวน?”
”ใช่ แต่หนูไม่อยากขึ้นไปนะหนู... / ถ้าไม่ได้อยากขึ้นไปคราวหลังก็แค่ปฏิเสธ อย่าทำแบบนี้อีก จำไว้ว่าวันนั้น...เธอกับฉันแค่วันไนซ์สแตนด์”
“...” โห พูดเหมือนฉันอยากจะมาตื๊ดเขาเรื่องชู้สาว พูดเหมือนฉันจำไม่ได้เลยว่าวันนั้นแค่น้ำแตกแล้วแยกทาง หลงตัวเองเกินไปรึเปล่า?
“เธอเข้าใจที่พูดใช่ไหม”
“คิดว่าหล่อมากเหรอ?” ไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องตอบคำถามเขาเพราะฉันไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจกับเรื่องที่ฉันไม่อยากจำแม้แต่เศษเสี้ยววินาทีเลยไม่จำเป็นต้องเข้าใจอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ตอบและฉันถามแทน โมโหนะเนี่ย โมโหมากด้วย
“ว่าไงนะ?”
“คิดว่าตัวเองหล่อมากเหรอถึงได้กล้าพูดจาแบบนี้” เสียงฉันค่อนข้างเอาเรื่องแต่เขาก็ยังมีสีหน้าเรียบเฉย
“เปล่า”
“เหรอ? ถ้างั้นคราวหลังก็ไม่
