เมื่อสิ้นสุดเสียงเสนอราคาของคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวผู้คนที่อยู่ภายในร้านประมูลเหมยลั่วต่างก็สูดลมหายใจด้วยความตกใจ คนที่อยู่ห้องนั้นเป็นบุตรีของตระกูลใดถึงได้ร่ำรวยขนาดนี้
“จะ เจ้า เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร”
องค์หญิงหกผุดลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้แล้วชี้ไปยังทิศทางของห้องส่วนตัวด้วยความโกรธตลอดชีวิตที่ผ่านมานางไม่เคยถูกใครขัดใจสักครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นางถูกใครสักคนที่ไม่เคยรู้จักกล้ามาแย่งชิงสิ่งของที่นางต้องการ
“ข้าไม่สนใจว่าท่านเป็นใครแต่กฎการประมูลของร้านประมูลเหมยลั่วก็คือใครให้ราคาสูงคนนั้นได้สินค้าไปครอบครองหากท่านมีเงินไม่พอก็ยอมแพ้เสียเถอะ”
“ใครบอกว่าข้าไม่มีเงิน หกพันตำลึงเงิน ข้าเสนอราคาหกพันตำลึงเงิน”
เสียงผู้คนอื้ออึงด้วยความตกใจที่ราคาผ้าไหมสองพับสูงถึงหกพันตำลึงเงินเสียแล้ว
“หกพันห้าร้อยตำลึง”
คนที่อยู่ในห้องส่วนตัวไม่ยอมแพ้ทำให้องค์หญิงหกโมโหมากยิ่งขึ้นนางไม่ยอมเสียหน้ากับเร
