หานจ้านเหอจ้องมองผู้เป็นทั้งเจ้านายและสหายด้วยความขัดใจไม่รู้ว่าวันนี้จะเกิดพายุฝนตกหนักหรือไม่เพราะชินอ๋องผู้ไม่เคยออกจากวังอ๋องหากไม่มีธุระสำคัญ เช้านี้กลับออกจากจวนแต่เช้ามานั่งอยู่ที่ห้องอาหารของภัตตาคารฉีหลงไม่ยอมไปไหน จะว่ามีธุระสำคัญที่นี่ก็ไม่น่าจะใช่เพราะเวลานี้ชินอ๋องนอกจากนั่งดื่มชาแล้วไม่เห็นอีกฝ่ายจะทำอะไร จ้านเหอมองดูร่างสูงสมส่วนของชินอ๋องดื่มชาด้วยท่วงท่าสง่างาม แม้ใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งจะมีหน้ากากที่ทำด้วยเงินปกปิดไว้แต่สิ่งนี้กลับไม่ได้ทำให้ชินอ๋องดูน่าเกลียด กลับตรงกันข้ามหน้ากากที่อีกฝ่ายใส่อยู่นั้นทำให้ผู้คนที่ได้พบเห็นมีความรู้สึกหวาดกลัวและหวั่นเกรงอย่างอธิบายไม่ถูก
จวนตระกูลกู้กู้ฮุ่ยหนิงเดินตามบ่าวรับใช้ไปจนถึงบริเวณภายในของเรือนหลังจึงได้พบกับคนทั้งสองที่กำลังนั่งคอยอยู่
“อาสะใภ้รอง อาสะใภ้สาม”
กู้ฮุ่ยหนิงทำความเคารพอาสะใภ้ทั้งสองที่นั่งคอยอยู่ภายในห้องโถงของเรือ
