ย่านใจกลางเขตเอที่คอนโดสูงตึกหนึ่ง วิเรีย เขวี้ยงกระจกลงพื้น เศษแก้วแตกกระจายเกลื่อน ไม่พอหล่อนยังหยิบเศษแก้วชิ้นหนึ่งขึ้นมากรีดรูปของเรจีน่าจนขาดวิ้น มือเปื้อนเลือดหยิบรูปชานส์มากอด ทำไมเธอถึงไม่ได้ใจของชายคนนี้แต่กลับเป็นผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้เพียงแค่ได้อยู่ด้วยกันไม่กี่วันนังนั้นก็ขึ้นแต่งเขาแล้ว หล่อนล่ะทั้งที่หล่อนรู้จักกับเขามานานกว่า ทำไมเขาถึงไม่เห็นคุณค่าในตัวหล่อนบ้าง
“ฉันไม่มีดีตรงไหน ฉันแย่กว่านังนั้นตรงไหน!”
จิตใจเธอตกต่ำขีดสุด หลังจากกลับมาจากวันนั้นเธอก็ไม่ยอมออกจากห้อง เอาแต่ทำลายข้าวของ พล่ำเพ้ออย่างนี้อยู่ทุกวัน ถามซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับคำถามที่ไม่มีคำตอบ
“ฉันจะให้คุณได้รู้ความเจ็บปวดนี้เอง ว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง”
ผู้อำนวยการโรจินเดินไปเดินมาในห้องทำงาน วิเรียไม่มาทำงานสองวันแล้วหนำซ้ำยังไม่ติดต่อมาอีก
“คุณอยู่ไหนเนี่ย”
เขากดโทรหาหล่อนอีกครั้ง
‘เลขหมายท
