“สมองทึบเหรอ ก็เห็นๆ อยู่ว่าด่ายังจะถามอีก สมองอย่างเธอนี่ถ้าให้เดาก็คงไม่รู้สินะว่าไอ้ที่ต้องจูงจมูกเนี่ย มันคือตัวอะไร” ดาวประดับชะงักไปเล็กน้อยอย่างกำลังใช้ความคิด ด้วยไม่อยากให้ใครดูถูกว่าโง่อีก ครั้นพอได้กลั่นกรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอจึงเชิดหน้าตอบออกมาอย่างมั่นใจ
“ทำไมจะไม่รู้ ก็ควายไงล่ะยัยโง่”
“ผิด” คำตอบของเจติยาทำเอาคนที่เคยมั่นใจในคราแรกถึงกับหน้าเสีย
“ถะ...ถ้าไม่ใช่แล้วมันเป็นอะไร”
“ก็เป็นคนโง่อย่างเธอยังไงล่ะ ถ้าไม่เชื่อก็ลองจับที่จมูกตัวเองดูสิ” ว่าแล้วดาวประดับก็เผลอจับที่จมูกตัวเองจริงๆ
“เจอเชือกไหม” มาถึงตอนนี้ ดาวประดับถึงเพิ่งรู้ตัวว่าเสียรู้เข้าแล้ว
“อีนังบ้า แกอยากถูกตบเหมือนตอนนั้นอีกใช่ไหม ได้...ฉันจะสงเคราะห์ให้” ดาวประดับถลาเข้าไปหมายจะทำตามที่พูด แต่ก็ถูกผู้เป็นแม่คว้าแขวนเอาไว้เสียก่อน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยดาว เสียสติไปแล้วรึไงถึงได้พูดเพ้อเจ้อออกมา” ดวงเดื
