ตำหนักเร้นรัก
เปาหลิวนั่งบีบมือตัวเองบนแท่นนอนร่างสูงของอี้ซาฮ่องเต้ในเสื้อคลุมมังกรเดินมาหยุดตรงหน้า ขันทีปลดเสื้อคลุมออกเหลือเพียงชั้นในสีขาวบางเบาใบหน้าเรียบเฉยโบกมือให้ขันทีหนุ่มน้อยออกจากตรงนั้นไปเสีย
ขันทีหนุ่มปิดประตูลงเบาๆ ในห้องกับแสงไฟนวลใยกลิ่นกำยานปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนา
"มานี่ให้ข้าดูหน้าเจ้าชัดๆ หน่อย"
เปาหลิวลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปยืนตรงหน้าอี้ซาใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอายหลบตาคมที่จ้องมาอย่างมีความหมาย
"บุตรีใต้เท้าเสียนงดงามสมคำร่ำลือ"
เอียงคอมองตากลมโตที่ออกอาการตื่นกลัว ก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากสั่นระริกสัมผัสอ่อนโยนกลัวกลีบจะช้ำ ดึงสายคาดเอวของเปาหลิวออกช้าๆ ทั้งๆ ที่ปากยังปลุกเร้าอารมณ์ที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ยกมือขึ้นจับที่ไหล่บางปลดอาภรณ์สีแดงลงไปกองแทบเท้า ดันร่างบางออกห่างร่างอ้อนแอ้นเปลือยเปล่าขาวเนียน อกอูมทั้งๆที่ตอนสวมอาภรณ์มองแทบไม่เห็นมัน อี้ซากลืนน้ำลายลงคอแห้
