“เด็กร้ายๆอย่างนี้นะ มันต้องให้ย่า ย่าจะรับมือเอง” ท่านเอ่ยไปถึงปรัณย์ ทำให้รินรวีแอบลอบยิ้มว่าคุณยายจะทำอะไรกับเขา หลานชายจอมหัวดื้อคนนี้ เธอก็แอบลุ้นด้วย เพราะเขาร้ายกาจกับเธอมามาก
การกระทำทำเช่นนี้ของปรัณย์สร้างความไม่พอใจแก่คุณทับทิมอย่างหนัก นางถือโอกาสที่จะถือชามข้าวต้มที่ยังอุ่นอยู่นั้นไปส่งให้หลานชายคนเดียวถึงในห้องทันที
“พ่อปรัณย์นี่ข้าวต้มร้อนๆ ทำไมมาเสียมารยาทที่โต๊ะแต่เช้าอย่างนี้ ใครรู้ใครเห็นเข้า เขาจะพูดว่าพ่อแม่ปู่ย่าไม่เคยสั่งสอน”
ปรัณย์สะดุ้งในทันที ที่ไม่นึกว่าคุณย่าจะบุกเข้ามาถึงในห้องของเขาพร้อมด้วยชามข้าวต้มในมือ
ทำให้ปรัณย์เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณย่ากลายเป็นคนหงอในทันทีพูดอะไรไม่ออก จนเสียงเข้มทรงอำนาจของคุณทับทิมดังขึ้นอีก
“ทำไมแกเอานิสัยแบบนี้มาใช้ ทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตสักที ทั้งๆที่จะกลายเป็นพ่อคนในไม่ช้า”
“พ่อคน” เขานึกขำ เขาไปทำรินรวีท้องตรงไหน หล่อนไม่ได้ท้
