“นี่จะมากไปแล้วนะ เธอแค่พนักงานใหม่ ถึงจะเป็นผู้จัดการก็เหอะ ให้โบนัสเท่านี้ บริษัทจะไม่เจ๊งหรือไง” หล่อนแค่หยอกเขา แแต่เขาทำสีหน้าและน้ำเสียงแบบโกรธจริงๆจังๆ
“เจ๊งหรือไม่เจ๊ง มันอยู่ที่การบริหารงานค่ะ คุณปรัณย์ ถ้าบริหารไม่ดี มันก็เจ๊ง ถ้าบริหารดี ก็รอดตัวไป มีทั้งคำชม คำด่า กระถางดอกไม้กับก้อนอิฐค่ะ”
หล่อนตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังบ้าง เล่นบ้าง ก็ทำให้ปรัณย์ได้คิดอยู่บ้างว่า ที่หล่อนพูดก็มีส่วนถูก
“แล้วเมื่อคืนทำไมถึงทำอย่างนั้น”
เขานำเรื่องนี้มาพูดกับหล่อนอีกครั้งแล้วนะ ที่นี่มันบริษัท ไม่ใช่ที่ส่วนตัวเหมือนอยู่ในบ้าน ชายหนุ่มรู้สึกตัวว่าพลั้งปากพูดไปแล้ว แต่ไม่ทัน กับสายตาของภรรยาสาวที่ส่งสายตาเขียวปั๊ดมา
ชายหนุ่มเลยทราบ เขาเลยหยุดปากไว้ เมื่อพนักงานหลายคนเริ่มมองมา แล้วเขาก็ทำท่าท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเดินเข้าไปสำรวจการทำงานของแผนกอื่น
ทำให้รินรวีแอบถอนหายใจเม
