“คุณกำลังจะผิดเงื่อนไขนะคะคุณปรัณย์ อย่าลืมสิคะ ว่าเราตกลงกันด้วยเรื่องอะไรบ้าง”
หล่อนก็เลยเตือนสติของเขา ปรัณย์นิ่งอึ้ง เอ นี่เขาเผยความรู้สึกมากเกินไปหรือเปล่า มันอัดอั้นนี่นา เขาอยากจะระบาย แต่เผลอพูดกับหล่อนไปได้ แต่ก็ใช่ว่า จะได้ผลตอบสนองที่ดีจากภรรยาตัวถ่วงของเขา ไม่เลย เหมือนรินรวีไม่มีอารมณ์ร่วมกับเขาสักนิด ปรัณย์เลยได้แต่สะกดใจและขังตัวเองอยู่กับอารมณ์โมโหเพียงคนเดียว เมื่อรินรวีลุกก้าวจากไปที่ห้องของหล่อนแล้ว
“โธ่เว้ย นายเป็นอะไรไปนี่ปรัณย์ ประเดี๋ยวเด็กแก่แดดก็รู้หรอกว่า นายมีความรู้สึกปั่นป่วนใจแปลกตอนที่อยู่ใกล้กับแม่แก่แดดคนนี้” ปรัณย์แทบจะด่าตัวเองที่ทรยศใจเขาอารมณ์ด้วย มันเฉไฉนอกทาง หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเขาเห็นรินรวีสวยขึ้นมากทุกวัน
แต่เขาก็มีสิทธิ์หึงหวงนะ เพราะเขาเป็นสามี
ยังติดค้างในอารมณ์ของรินรวีที่เมื่อเดินจากมาแล้วหล่อนรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้งเพื
