8

1543 คำ

ขาย โทร 0xx-xxx-xxxx   ป้ายอิงค์เจ็ทถูกขึงแขวนหน้ารั้วบ้าน โชว์ข้อความไม่กี่คำบนนั้นตามความต้องการของมัชฌิมา สามวันแล้วที่ยังเงียบไม่มีใครโทรติดต่อมาเลย รวมถึงธรรศด้วย แต่มันควรจะเป็นเรื่องดีสิที่เขาไม่มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ อย่างน้อย นลินีจะได้ไม่ต้องมาคิดมากทุกข์ใจอย่างวันนั้น เธอรู้ว่าคนท้องนั้นอ่อนไหวแค่ไหน เพราะเธอเองก็เคยเป็น และผ่านจุดจุดนั้นมาแล้ว “มาย ต่อไปไม่ต้องช่วยงานพี่ที่นี่แล้วนะ” บอกเด็กมายที่นั่งดูโทรทัศน์กับบุตรสาว เด็กมายร้องเสียงหลงหน้าเหลอหลาตกใจ “อ้าว! ทำไมละคะคุณอุ่น” เธอเลยยิ้มให้ ก่อนบอกเหตุผล “พี่จะกลับบ้านแล้วน่ะสิ” “คุณธรรศรู้ไหมคะว่าคุณอุ่นจะกลับไปบ้านแล้ว” ทำไมเขาต้องรู้ด้วยล่ะ เธอได้แต่คิดแต่ยังไม่ปริปากใดๆ พอดีที่มีสายเรียกเข้ามาขัดคำตอบของเธอเสียก่อน หญิงสาวหยิบขึ้นมาดูพบว่าไม่ใช่เบอร์ที่คุ้นเคย แต่ก็กดรับสายสนทนาในที่สุด “สวัสดีค่ะ” “อ้อ ใช่ค่ะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม