ธรรศกลับมาบ้านได้ครู่ใหญ่ ก็ตรงเข้าห้องทิ้งตัวลงนอนขวางบนที่นอนด้วยความรู้สึกอัดแน่น อยากอาละวาดใส่ใครสักคนก็ทำไม่ได้
นานราวชั่วโมงค่อยออกมาจากห้อง จึงเห็นว่ามารดากำลังนั่งคุยกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่
กุหลาบพยักเพยิดมาทางเขา
“นู่นไง...ตาธรรศมาพอดี”
นลินีเรียกอีกฝ่ายเสียงหวาน
“พี่ธรรศ”
กุหลาบเอ่ยปากขอตัว
“แม่ลงไปดูคนงานหน่อยนะ ให้ช่วยถางหญ้ารอบบ้านป่านนี้ไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้”
รอจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินลับจากไปแล้วธรรศจึงถามขึ้น
“เมื่อวานทับทิมไปหาอุ่นมาเหรอ”
นลินียิ้มก่อนตอบรับเสียงแผ่ว
“ค่ะ”
“เห็นอุ่นบอกว่าทับทิมอยากกินอาหารรสจัดๆ…”
เจ้าตัวพยักหน้ารับอีกครั้ง
ธรรศถอนหายใจก่อนทอดเสียงถามอ่อนโยน
“แล้ว...อาการแพ้นั่นดีขึ้นหรือยัง”
คนถูกถามน้ำตารื้นพยักหน้าแทนคำตอบอีกรอบ
“งั้นไปทำอะไรกินกันที่บ้านอุ่นก็แล้วกันนะ...ดีไหม”
นลินีรีบตอบเสียงสดใส
“ดีค่ะ”
ไม่ถึงสิบห้านาที รถของธรรศแล่นเ
