หลายวันผ่านไป
สนามแข่งฟาร์โรห์
ท่ามกลางความครึกครื้นในสนามแข่งรถและเสียงเพลงในบาร์ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่าราวกับวงบอยแบรนด์เดินเข้ามาสะกดทุกสายตาของบรรดาสาวๆ ที่อยู่บริเวณนี้เป็นอย่างดีทั้งสามเดินฝ่าฝูงชนขึ้นไปยังชั้นสองซึ่งเป็นชั้นของผู้บริหารและเจ้าของที่นี่
“มาเต็มกันขนาดนี้สาวๆข้างล่างเห็นพวกมึงแม่งไม่น้ำเดินกันหมดแล้วเหรอวะ”
ฟาโรห์เอ่ยปากทักทายสามหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา
“มันอยู่ไหน”
กันต์เอ่ยปากถามฟาโรห์ออกมาเป็นคนแรกคนที่เขาถามหาก็คือเพื่อนรักอีกคนของเขานั่นก็คือคิง
“นั่นไง นั่งแดก ไม่ใช่สิวะนั่งอาบเหล้าอยู่นั่นน่ะ”
ฟาโรห์ชี้ไปที่ห้องกระจกที่อยู่ภายในห้องทำงานที่ใหญ่โตของเขา
“แม่งหนัก คนเหรอวะนั่นน่ะ”
ทันทีที่ทั้งสามคนหันไปมองห้องที่ฟาโรห์ชี้โอโซนก็พูดขึ้นมาเมื่อเห็นสภาพของคิงที่นั่งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากอยู่ในห้องนั้น
“กูว่าหมา...หมาโดนเจ้าของทิ้งซะด้วย”
