เสียงมิรินที่เล็ดลอดผ่านโทรศัพท์เข้ามาทำเอาผมยืนตัวชาหน้าชาไปหมดแล้วครับตอนนี้หัวใจแม่งหล่นฮวบไปอยู่ที่ปลายตีนแล้ว
“ไอ้มิกค์! มิอยู่ตรงนั้นเหรอ”
[ครับเฮียซวยแล้วว่ะ]
“มึงอย่าให้มิไปไหนนะไอ้มิกค์เดี๋ยวกูไป”
พอวางสายจากไอ้มิกค์ผมก็คว้ากุญแจรถออกไปทันทีแล้วรถที่ผมขับไปตอนนี้ผมขับบิ๊กไบท์ไปครับเวลานี้รถแม่งโคตรติดมอไซค์นี่แหละเร็วสุดผมจะปาดแม่งทุกคันฝ่าทุกไฟแดงอ่ะวันนี้ แบบนี้ใช่ไหมครับที่เรียกโคตรซวยตอนนี้ผมแม่งซวยฉิบหายซวยเหี้ยๆเลยครับ
-หลายนาทีต่อมา-
บ้านมิริน
บรื้นนน!!!....เอี้ยดดดด!!!
“เสียงเบรคล้อลากขนาดนี้ขับมาเท่าไหร่วะเฮีย”
พอผมจอดรถเสร็จผมก็รีบเดินเข้าไปในบ้านมิทันทีแต่ไม่ทันเดินเข้าไปถึงก็เจอไอ้มิกค์เหมือนมันจะยืนรอผมอยู่ครับ
“พี่มึงล่ะ”
“ออกไปข้างนอกแล้ว”
“ไอ้เชี้ยมิกค์!! กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าให้มิออกไปไหน”
ไอ้เวรเอ้ย!! ไอ้มิกค์นะไอ้มิกค์ผมอุตส่าห์บอกมันแล้วว่าให้ด
