"มองโทรศัพท์นานแล้วนะมัส จะรับก็รับสักทีเถอะ เดี๋ยวคุณปลายสายเขาจะโกรธเอานะจ๊ะ" กรีนเอ่ยขึ้นระหว่างที่กำลังโยกกายพริ้วไหวไปตามเสียงดนตรีครื้นเครง เพื่อนร่วมห้องเรียนที่เพิ่งเดินทางมาสมทบต่างพากันดื่มด่ำและมีความสุขกับช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยความเหนื่อยล้า คงมีเพียงแค่มัสยาเท่านั้นที่ยังคงมีสีหน้าอมทุกข์ และดูเหมือนจะหนักหนายิ่งขึ้นเมื่อปลายสายยังคงโทรเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
"รับก็รับวะ" หญิงสาวพึมพำพลางเดินเอี้ยวตัวหลบเหล่าผีเสื้อราตรีภายในไนต์คลับออกมาบริเวณด้านหน้า จากนั้นจึงเป็นฝ่ายโทรกลับไปหาอคิราห์เพราะเขาวางสายไปแล้ว
"แปลกคน พอโทรกลับไปก็ไม่รู้จักรับ" มัสยาขยับโทรศัพท์มือถือจากใบหูเล็กแล้วเก็บมันลงในกระเป๋าสะพายของตน ความมึนเมาจากการดื่มไวน์เข้าไปเป็นจำนวนมากทำให้ร่างบางแทบยืนทรงตัวไม่ไหว ทว่าทันใดนั้นกลับมีบุรุษคนหนึ่งเดินเข้ามาโอบรั้งเอวบางเข้าไปสวมกอดไว้แน่นแนบอก
"อื้อ..." หัวใจดว
