@เวลาสี่ทุ่มตรง
มัสยาพลิกกายไปมาเพราะนอนไม่หลับ ความรู้สึกวินาทีนี้ว้าวุ่นในใจประหลาดเหมือนอะไรบางอย่างกำลังขาดหายไป ดวงตาใสแป๋วชำเลืองมองนาฬิกาบนหน้าจอมือถือครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งเสียงกริ่งประตูคอนโดดังขึ้นคิ้วเรียวจึงขมวดครุ่นคิด แปลกใจที่ในยามวิกาลเช่นนี้ใครกันเล่าเป็นผู้มาเยือน
"ใครกัน...หรือว่าจะเป็นกรีน" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วจึงหยัดกายลุกขึ้นเดินไปยังประตูห้อง มองผ่านหน้าจอจึงเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นเขาที่ยืนอยู่
"บ้าจริง...คุณอคิราห์รู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นี่" แม้จะพึมพำแปลกใจทว่ากลับรีบเปิดประตูต้อนรับประธานหนุ่ม หัวใจดวงน้อยหวามไหวทั้งรู้สึกแปลกใจและดีใจที่ชายหนุ่มอุตส่าห์มาหาในยามนี้
"มัส..." ประธานหนุ่มเอ่ยเรียกมัสยาทันทีที่บานประตูถูกเปิดออก ดวงตาที่เคยแหลมคมประดุจเสือกำลังจะปิดลง ร่างสูงกำยำแทบทรงตัวยืนไม่ไหว กลิ่นบรั่นดีราคาแพงคละคลุ้งบ่งบอกว่าเมาแทบไ
