ตอนที่ 4 โชคชะตาขมปี๋
1419 คำ
ตอนที่ 4 โชคชะตาขมปี๋
พรึ่บ!
“อยากตายไวเหรอ!” แรงบีบที่แขนพร้อมกับแรงกระชากที่พอจะทำให้เธอเบ้หน้าได้ พริมาตกใจปล่อยร่มในมือร่วงลงพื้น
เธอโยนไปโดนเขา!
“ขะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอละล่ำละลักบอกออกไปใครมันจะมีตาหลังทั้งที่เธอก็โยนอยู่อย่างนี้มานานเขานั่นแหละไม่มีตามองหรือไงทำไมปล่อยให้เศษหญ้าพวกนั้นไปโดนตัวเองได้ “โอ๊ย เจ็บนะ!”
“สำออย!” พริมานิ่วหน้าเพราะพ่อเลี้ยงมังกรไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงบีบที่แขนเธอเลย แสงแดดแบบเปรี้ยง ๆ แทบจะเผาผิวหน้าเธอเกรียมแล้วตอนนี้ “มานี่!”
“ปล่อยฉันนะคุณ นี่จะทำอะไร!” พริมามองธารน้ำใสข้างบ้านด้วยท่าทีวิตก เธอว่ายน้ำเป็นเสียที่ไหน “ฉันว่ายน้ำไม่เป็นนะ” หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำน้ำตาพลันจะไหล ทำไมคนคนนี้ถึงมีจิตใจเหี้ยมโหดกับเธอนัก
“ถ้าตายลูกน้องฉันจะมาเก็บศพเธอ ใครที่กล้าทำให้ฉันเจ็บมันต้องตาย!” เขาไม่ได้พูดเล่นทั้งแววตาน้ำเสียงเขาพร้อมจะโยนเธอลงน้ำไปจริง ๆ และมันก็เป็นอย่างนั้น
ตู้ม!
ใบหน้าไร้อารมณ์มองร่างเล็กดิ่งตัวลงไปใต้น้ำตามแรงที่โยนลงไป ทันทีที่ร่างเธอแตะผิวน้ำขึ้นมาได้ก็เหมือนจะจมลงไปอีกทั้งหมดอยู่ในสายตาของพ่อเลี้ยงมังกร แต่เขายังยืนนิ่ง แค่นี้เธอไม่เห็นจะเจ็บเท่าเขา ยังไม่เจียนตายเท่าเขาในตอนนั้นด้วยซ้ำ เขาจะไม่มีวันสงสารผู้หญิงที่เล่นกับความรู้สึกเขาแน่ ไม่มีวัน!
“จำไว้ใครที่กล้าทำฉันเจ็บโทษสถานเดียวคือตาย!”
“ชะ ช่วยด้วยค่ะ ฉันว่ายน้ำไม่เป็น” พริมาเหมือนจะตายเข้าจริง ๆ เธอสำลักน้ำแสบคอไปหมดแล้วแถมยังกินน้ำลงท้องไปหลายอึก เธอกลัวจนสั่นไปทั้งตัวจะมาตายอย่างนี้จริง ๆ ใช่ไหมหนอ
“ว้าย! อะไรกันตามังกร” เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาแต่ไกล คนมาใหม่มองหญิงสาวในน้ำพลันหน้าซีดขึ้นมา “ไอ้บวบลงไปช่วยเธอสิ มึงยืนมองตัวสั่นทำห่าไรอยู่”
“มึงกล้าเหรอ” พ่อเลี้ยงมังกรตวัดสายตาไปมองคนงานหนุ่มที่บังเอิญเดินเข้ามาในเหตุการณ์ชวนขนลุกนี้พอดี
“ลงไปไอ้บวบฉันรับรองงานให้แกเอง” คุณนายวาดมองหน้าลูกชายที่โหดเหี้ยมผิดมนุษย์เกินไปแล้ว ถ้าหล่อนตายลูกชายเธอก็ติดคุกเธอไม่ยอมให้ลูกชายเธอฆ่าใครแน่นอน
ตู้ม!
มังกรมองคนที่ถูกช่วยขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ขาเรียวแกร่งตวัดมุ่งหน้าเดินออกไปจากบริเวณนี้ทันที เขาไม่ปล่อยเธอให้ตายง่าย ๆ หรอกแค่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ลิ้มรสเท่าที่เขาได้รับมันมาก่อน คุณนายวาดมองหน้าผู้หญิงที่ลูกชายพามาก็พอจะเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด หล่อนทั้งตกใจ ทั้งนึกทึ่ง ใช่แน่ ๆ หน้าตาแบบนี้แหละ สุดท้ายทั้งสองคนก็กลับมาเจอกันอีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ คุณนายวาดตัดใจเลิกคิดเรื่องนี้ไปก่อนแล้วหันหลังเดินตามลูกชายออกไป
“พ่อเลี้ยงมังกรหยุดคุยกับแม่ก่อน” เธอตามลูกชายมาจนถึงรถยนต์และดูเหมือนลูกชายจะขับออกไปเลยด้วยซ้ำถ้าเธอไม่เรียกไว้ก่อน
“ครับ” เขาหยุดยืนรอคนเป็นมารดา
“พ่อเลี้ยงมังกรเกือบฆ่าคนแล้ว”
“ผมไม่ปล่อยให้ผู้หญิงแพศยานั่นตายง่าย ๆ หรอกครับ”
คุณนายวาดยกมือทาบอกไม่คิดว่าลูกชายตนจะฝีปากร้ายกาจเหมือนผีห่าซาตานสั่งให้พูดได้ขนาดนี้ ไปเรียกผู้หญิงแบบนั้นได้ยังไงหล่อนไม่เคยสอนให้ลูกชายทำนิสัยแบบนี้
“แม่ไม่รู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร แต่ลูกเขามีพ่อมีแม่” รู้เธอรู้เต็มอกว่าลูกชายเธอเป็นอะไร แต่เธออยากจะเตือนสติลูกชายหน่อยว่ากำลังทำอะไรที่ไม่คุ้มอยู่หรือเปล่า
“แม่กลับบ้านไปก่อนเถอะครับแดดแรงขนาดนี้ ผมรู้ตัวว่าผมทำอะไรอยู่ครับ” พูดจบลูกชายตัวดีของเธอก็ปิดประตูรถเสียงดังก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว ถ้ายังเป็นแบบนี้เธอคงหัวใจวายเข้าสักวัน
คุณนายวาดหมุนตัวไปมองทางด้านของบ้านริมน้ำอีกครั้ง แววตาสั่นระริกทำไมถึงกลับมาเจอลูกชายเธออีกกัน เธอไม่น่ามาเจอมังกรในตอนนี้เลย...
แค่ก ๆ แค่ก ๆ
คนที่พึ่งถูกช่วยขึ้นมาจากน้ำไอหน้าดำหน้าแดง เธอมองตามหลังร่างสูงออกไปจนลับสายตา พลันนึกโกรธโชคชะตาทำไมถึงใจร้ายกับเธอขนาดนี้ คนเป็นร้อยเป็นล้านบนโลกทำไมเจ้าหนี้เธอถึงเป็นเขา
“รีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะครับ กระเป๋าคุณอยู่ในบ้านแล้ว” บวบรู้สึกเห็นใจผู้หญิงตรงหน้านักถ้าคุณนายวาดไม่มาเห็นเข้าบวบไม่อยากนึกเลยว่าจบแบบไหน
“ขอบคุณนะคะ...เอ่อ”
“บวบครับ เรียกไอ้บวบเหมือนทุกคนในไร่ก็ได้” บวบมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วไม่รู้ว่าต้องรู้สึกแบบไหน เห้อ...ดันมาเจอตอนพ่อเลี้ยงได้ฉายาว่าซาตานไร้หัวใจชีวิตของคุณผู้หญิงคนนี้ก็อยู่ยากขึ้นมาแล้ว
พริมาพยักหน้าเข้าใจก่อนจะขอตัวไปจัดการกับตัวเอง เธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ล้มลงไปอีกเพราะขาแข้งเธอมันอ่อนแรงเหลือเกินมือไม้ก็สั่นไปหมด
ตกดึกในคืนนั้นพริมานอนไม่หลับเพราะเหตุการณ์ตกน้ำที่ผ่านมาคิดไปคิดมาขวัญเธอกระเจิดกระเจิงหล่นหายไปหมด หญิงสาวเดินออกมาหน้าระเบียงดวงตาสวยรับกับแสงพระจันทร์สะท้อนไกลออกไป ตั้งแต่เหตุการณ์ช่วงเที่ยงคนใจร้ายก็ไม่โผล่หน้ามาซึ่งมันก็ดีมากสำหรับเธอ สองมือยกขึ้นมากอดตัวเองไว้ท่ามกลางแสงจันทร์ น้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจร่วงเผาะลงบนแก้ม ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้หรือวันต่อ ๆ ไปจะโดนอะไรบ้าง แล้วเธอจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง ไม่มีทางไหนเลย
พริมาข่มตานอนเพราะพรุ่งนี้เธอต้องเข้าไปทำงานที่สวนตามคำบอกเล่าของป้านิด และพริมาก็เห็นชอบว่าเธอขอทำงานหนัก ๆ ดีกว่าเป็นนางบำเรอบนเตียงให้เขาตลอดเวลา
แกร่ก!
“นังผู้หญิงเลว!”
“ว้าย!” ร่างเล็กในความมืดลอยถลาตามแรงกระชาก เธอตกใจจนต้องกรี๊ดออกมาดังลั่น หัวใจดวงน้อยแทบทะลุออกมาเต้นโครมครามอยู่ด้านนอก
พริมาถูกคนใจร้ายลากลงมาบริเวณศาลาริมน้ำ เธอมองธารน้ำ ยาวสุดสายตานี้หัวใจมันก็ทำงานอย่างหนักจะโยนเธอลงไปอีกแล้วเหรอ คราวนี้น้ำตาเธอไหลพรากอย่างสุดจะกลั้น เธอกลัวจริง ๆ กลัวว่าจะตายด้วยน้ำมือคนใจร้ายเข้าสักวัน!
“พ่อเลี้ยงมังกร” เธอลองเรียกเขาด้วยความหวังอันน้อยนิด แต่พอมองเข้าดี ๆ เหมือนคนนี้จะเมาพริมาลองสูดกลิ่นตัวเขาเวลาโดนลากเข้าไปใกล้กลิ่นเหล้าเต็มสองรูจมูกขนาดนี้เขาคงเมามาแต่ไหนสักที่ แล้วทำไมต้องมาลงที่เธอ ใช่สิ เขาแค้นเธออยู่นี่นา
ตอนมีสติยังทำเธอแทบตาย เมามาไร้สติขนาดนี้คืนนี้คือจุดจบเธอหรือเปล่า
“ถอดเสื้อออก” เขาสั่งหน้าตาเฉย
“...” ผิดกับคนถูกสั่งเบิกตาโพลง ถอดเสื้องั้นเหรอกลางศาลาที่ไม่มีอะไรปิดเลยสักแอะนี่นะ
“หูตึงหรือไงหรืออยากให้ฉันถอดให้” เขาสะบัดแขนเธอเป็นอิสระก่อนจะเดินลงไปในน้ำ พริมามองตามอย่างตกใจก่อนจะสังเกตดี ๆ ว่าจุดท่าศาลาเหมือนมีบ่อน้ำเล็ก ๆ ไว้สำหรับแช่น้ำ และมันก็จริงผู้ชายคนนั้นถอดกางเกงเหลือเพียงเชิ้ตสีขาวเดินลงไปนั่งในบ่อ “อีกหนึ่งนาทีเธอไม่ลงมา ฉันจะทำให้เธอได้เห็นว่าการขัดคำสั่งฉันมันจะเกิดอะไรขึ้น”
- ผู้เขียน
