น้ำข้าว
ฉันมองคุณสิงหาที่เขาหลับอยู่ข้างๆด้วยความรู้สึกสับสนหลายอย่าง ทั้งที่เขาไม่เคยรักฉัน ทั้งที่ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้รักฉัน และคิดจะตัดใจ แต่ทำไมเขากลับมาทำอ่อนโยนใส่ฉัน แล้วทำไมฉันถึงต้องโง่งมหลงใหลไปกับสัมผัสอ่อนโยนนี้ของเขาด้วย
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง ทั้งที่รู้ว่าทางข้างหน้าไม่มีปลายทาง ทั้งที่รู้ว่ายิ่งเดินไปก็ยิ่งไกลและมืดจนอาจจะหลงจนหาทางออกไม่ได้ แต่ฉันกลับอยากจะเดินต่อไปเพียงเพราะมองเห็นแสงริบหรี่เพียงน้อยนิดจากความอ่อนโยนของเขาเพียงเล็กน้อย
“มองแบบนี้หมายความว่ายังไง” เสียงคุณสิงหาดังขึ้นทำให้ฉันได้สติกลับมาก่อนจะรีบปรับสีหน้าตัวเอง
“เปล่าค่ะ”
“เปล่าอะไร เธอมองฉันตั้งนานสองนาน”
“คุณตื่นนานแล้วหรอคะ” ถึงได้รู้ว่าฉันมองตั้งนานสองนาน
“.....” คุณสิงหาไม่ตอบแต่มองหน้าฉันนิ่ง
“ไปอาบน้ำดีกว่าค่ะ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะลุกเพื่อจะไปอาบน้ำ
หมับ แต่คุณสิงหากลับดึงฉันล้มไ
