EP : 8
2207 คำ
“อ่าส์~”
“คุณ ซี๊ด~ คุณบอกว่าอะไรนะ”
“ผมอยากทำกับคุณแบบนี้มานานแล้วไง...ไอริส~”
“...”
พั่บ!
“อ่าส์~ เสียวมากที่รัก ผมนึกอยู่แล้วว่ากับคุณผมต้องมีความสุขมาก”
...มีใครใจพังได้มากกว่านี้ไหม
พั่บ พั่บ พั่บ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นมาเป็นจังหวะเนิบช้าก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น มันดังพร้อมกับเสียงครางที่เหมือนจะสุขแต่ไม่ได้สุขของฉันคนนี้
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ๊ะ! ฮึก! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
จากที่กำลังมีความสุขมาก ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาสร่างเมาแล้วจะเป็นยังไงแต่ตอนนั้นฉันไม่สน ฉันสนใจแค่ขอให้เราได้มีความสุขร่วมกันแต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ฉันไม่มีความสุขเลย ต่อให้ร่างกายจะตอบสนองกับบทรักของเขาจนตัวเองร้องคราง แต่การครางที่มีเสียงสะอื้นปนอยู่ด้วยมันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงหรอกนะ
- วันต่อมา –
“อืม~” ผมตื่นในตอนเช้าสายหรือบ่ายก็ไม่แน่ใจ รู้แค่ว่าเมื่อคืนผมนอนกอดใครสักคนเอาไว้ และคน ๆ นั้นก็ทำให้ผมมีความสุขมาก
“อืม~” ผมครางออกมาแผ่วเบาด้วยความง่วงส่วนมือก็ควานหาคนที่นอนข้าง ๆ แต่ก็พบกับความว่างเปล่ากับที่นอนที่เย็นเฉียบ
กลับไปแล้วเหรอ?
“คุณชื่ออะไร เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลยเจอกันตั้งหลายครั้งแล้ว”
“ไอด้าค่ะ”
“ไอ...ด้า”
“...ไอด้า” ผมจำเธอได้ ผู้หญิงหน้าตาสวยจัดที่เมามาเคาะประตูโวยวายหน้าห้องผมตอนตีสองแล้วกล่าวหาว่าผมซื้อบริการเด็กของเธอ ตอนนั้นผมรู้ว่าเธอต้องเข้าใจผิดหรืออาจจะเคาะห้องผิดแน่ พยายามจะบอกแต่ก็ไม่ฟังอะไรเลย ตีโพยตีพายจนผมรำคาญเลยตอกกลับด้วยคำพูดแสบ ๆ
ใครจะคิดว่ายัยขี้เมาในคืนนั้นจะเป็นคนที่เข้ามาช่วยผมให้รอดจากการโดนรุมกระทืบ อยู่เป็นเพื่อนผมจนเกือบสว่างแล้วสุดท้ายเราสองคน...ก็จบลงที่เตียง
ผมรู้ตัวว่าผมเมา เธอก็เมา สรุปเราเมาด้วยกันทั้งคู่ถึงได้มีอะไรกันหลายต่อหลายครั้ง แต่ผมจำได้ดีว่าความรู้สึกตอนที่มีอะไรกับเธอมันดีแค่ไหน
อ่าส์~ เสียดายที่ตื่นมาไม่เจอเธอ ไม่งั้นเราคงได้คุยกันต่อ แต่ก็ช่างเถอะ ความสัมพันธ์ของผมกับผู้หญิงอีกหลายคนก็เป็นแบบนี้ล่ะ เราก็แค่คนไม่รู้จักกันที่บังเอิญถูกใจกันในบางเวลาแล้วก็มาแชร์ความสุขร่วมกันเท่านั้น
ผมเรียกมันว่าการแชร์ความสุข เพราะไม่ได้มีการบังคับขืนใจ มีแค่คนสองคนที่สนุกแล้วก็มีความสุขจากเซ็กส์ร่วมกัน
ไอด้าสวยครับ เธอสวยมาก ตอนที่ผมเปิดประตูออกไปครั้งแรกผมยังแอบตะลึงกับความสวยของเธอเลยแต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่สเปคผม และที่มากไปกว่านั้นคือใจของผมที่มัน...ยังมีแต่ใครบางคนอยู่ในหัวใจ
มีผู้หญิงเข้ามาตั้งมากมาย แต่ผมไม่สามารถรู้สึกรักหรือชอบใครได้เลย ไม่เลยสักคนทั้งที่เคยพยายามแล้วผมไม่รู้สึกกับใครนอกจากเธอคนนั้นแค่คนเดียว
#WILLIAM END
#IDA TALK
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...ปล่อยวาง
ติ๊ด!
“อื้อ~”
“บ่ายสองโมงแล้วนี่หล่อนยังไม่ตื่นเหรออีด้า”
“ตื่นแล้ว” ฉันตอบด้วยเสียงที่ฟังดูอู้อี้ ฉันตื่นนานแล้วจริง ๆ แต่ลุกไม่ขึ้น เพลียมากเสียงก็แหบเหมือนคนเพิ่งตื่น
“แล้วทำไมเสียงเป็นแบบนั้น ไม่สบายเหรอยะ”
“อื้อ”
“ไปทำอะไรมา” เสียงจับผิดของอีปล่อยวางทำให้ฉันแอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก
“เปล่า เมื่อคืนนอนไม่หลับเพิ่งหลับตอนเกือบเช้า พักผ่อนไม่พอเลยเหมือนจะมีไข้”
“อ้อ แล้วยังไงว่างเล่าให้ฉันฟังรึเปล่า”
“เจ็บคอน่ะคุณแม่ เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหม” มันโทรมาถามเรื่องเมื่อคืนแน่นอน ฉันไม่เคยมีความลับกับมัน แต่ตอนนี้ฉันยังทำใจให้พูดถึงเรื่องพี่วิลไม่ได้
ความจริงแล้วฉันพูดถึงได้นะคะ แต่พอนึกถึงตอนที่เขาเรียกชื่อพี่ไอริสทั้งที่ความจริงคนที่เขากำลังกอดคือฉั...ฉันเจ็บ
ฉันไม่ได้รู้สึกแย่กับพี่ไอริส ฉันรักพี่ไอริสเหมือนพี่สาวเหมือนเดิม แต่ก็ต้องยอมรับว่าการที่เขาเรียกพี่ไอริสทั้งที่ควรจะเป็นชื่อฉันมันทำให้ฉันเจ็บปวดมากที่ฉันเหมือนเป็นแค่เงาของพี่ไอริส
“เออ ๆ ไม่เป็นไรพักผ่อนก่อน ถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็โทรมาเดียวฉันไปหา”
“อื้อ ขอบใจนะปล่อย”
“ย่ะ”
ติ๊ด!
“...” ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วก็นอนจมอยู่กับความรู้สึกของตัวเองต่อไป ไม่รู้จะอธิบายยังไง ฉันกลับออกมาจากคอนโดเขาตั้งแต่หกโมงเช้าหลังจากที่เขา...หลังจากที่เขาสบายตัวจนหลับไป
กลับมาถึงก็ยังไม่ได้หลับเลย ฉันเอาแต่จมอยู่กับความรู้สึกในตอนนี้ ไม่ได้เสียใจที่เสียความบริสุทธิ์ ฉันไม่ได้หัวโบราณอีกอย่างฉันก็เต็มใจที่จะเป็นของเขา แต่ฉันเสียใจที่เขาเรียกชื่อคนอื่นทั้งที่กำลังมีอะไรกับฉันต่างหาก
“...เฮ้อ!” รู้ไหมว่าฉันถอนหายใจมาเป็นร้อยรอบแล้ว
ได้แต่ถอนหายใจหนัก ๆ เพราะทุกครั้งที่มีอะไรมาจุกอกการถอนหายใจมันทำให้ความรู้สึกของฉันทุเลาลง จากที่กำลังจะร้องไห้ก็เหมือนได้ปลดปล่อยความเจ็บปวดออกมาบ้างแล้วน้ำตาก็ไม่ไหลออกมา แต่มันย้อนกลับไปตกอยู่ในใจแทน
แล้วฉันก็บ้ามาก ก่อนออกมาฉันแอบถ่ายรูปเขาที่นอนหลับเอาไว้ แอบถ่ายแล้วก็หยิบมันมาดูเรื่อย ๆ ไม่รู้ทำเพื่ออะไร เพื่อตอกย้ำให้ตัวเองเจ็บปวดมากกว่าเดิมมั้ง เพราะทุกครั้งที่ดูนอกจากจะมีความสุขที่ได้มองรูปถ่ายของเขาที่ถูกถ่ายด้วยฝีมือของฉันเองฉันก็จะเจ็บปวดด้วยเสมอเพราะฉันรู้ว่ามันคงเป็นแค่รูปแรกและรูปสุดท้าย
“เฮ้อ!” ช่างมันเถอะไอริส เก็บไว้แต่ความทรงจำดี ๆ ก็พอ ลุกขึ้นเถอะถ้านอนไม่หลับ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งหน้าแต่งตัวสวย ๆ แล้วพาตัวเองไปร้านขายยาสักที
- เวลาต่อมา –
“คุณไอด้าคะ” ฉันเดินลงมาข้างล่างเจ้าหน้าที่ของคอนโดก็เรียกฉันก่อนที่ฉันจะเดินออกไปที่ลานจอด
“คะ”
“เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วมีคนมาถามหาคุณไอด้าค่ะ”
“คะ...ถามหาด้าเหรอคะ” ใจฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะตอนที่ได้ยินว่ามีคนมาถามหา
ไม่ได้คาดหวัง ไม่เคยคาดหวัง แต่บอกตามตรงว่าตอนนี้กำลังหวังว่าจะเป็นเขา
“ผู้ชายค่ะ คนต่างชาติแต่พูดไทยชัดเลยนะคะ หล่อเชียว แฟนคุณไอด้ารึเปลาคะ”
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่หรอกแค่คนรู้จัก” คนรู้จักที่คงเป็นฉันรู้จักเขาอยู่ฝ่ายเดียว บอกชื่อไปเมื่อคืนจะจำได้รึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย ที่ตามมาที่นี่อาจจะจำได้ว่าอยู่คอนโดใกล้กันก็ได้
“พี่ก็นึกว่าแฟนคุณไอด้าซะอีกเห็นหล๊อหล่อ เขามาหาคุณไอด้าน่ะค่ะแต่แจ้งชื่อห้องไม่ได้ทางเราก็เลยไม่สามารถตามคุณไอด้าให้ได้ คุณไอด้าเข้าใจพี่นะคะมันเป็นกฎของที่นี่น่ะค่ะ” ใช่ค่ะมันเป็นกฏของที่นี่เพื่อความเป็นส่วนตัวแล้วก็ความปลอดภัยของลูกบ้าน ถ้ามีคนมาหาแต่ไม่รู้เบอร์ห้องทางนิติบุคคลจะไม่ตามให้เลยเพราะกลัวมีอย่างอื่นแอบแฝง เขาถือว่ารู้ว่าอยู่คอนโดไหนได้ก็ต้องรู้จักเบอร์ห้องได้
“ไม่เป็นไรค่ะ แล้วเขาว่ายังไงบ้างคะ”
“ฝากเบอร์โทรไว้ค่ะ นี่ค่ะ”
ฉันรับกระดาษที่จดเบอร์โทรศัพท์ของเขามาไว้ในมือ พอเห็นชื่อก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นเขา
“แล้วตอนมาเขาว่ายังไงบ้างคะ”
“ก็แจ้งว่ามาหาคุณไอด้าค่ะ แต่พอพี่ถามว่าทราบห้องไหมเขาก็บอกว่าไม่ พี่เลยตามคุณไอด้าให้ไม่ได้”
“เขาบอกว่ามาหาด้าเลยใช่ไหมคะ เจาะจงชื่อเลยใช่รึเปล่า”
“ใช่ค่ะ เจาะจงชื่อคุณไอด้าเลยค่ะ”
“อ่อ ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฉันยิ้มกว้างออกมาก่อนจะเดินไปที่ลานจอดพร้อมกับกำกระดาษที่มีเบอร์โทรกับชื่อของเขาเอาไว้
ฉันยิ้มไม่ใช่เพราะเขาฝากเบอร์โทรศัพท์เอาไว้หรอก แต่ที่ยิ้มเพราะอย่างน้อยเขาก็ยังจำได้ว่าฉันชื่อไอด้าไม่ใช่...ไอริส
การได้มีตัวตนบ้างในสายตาของคนที่เรารู้สึกพิเศษกับเขามันเป็นความรู้สึกที่ดีจริง ๆ นะคะ มันเป็นความรู้สึกที่โคตรวิเศษเลยล่ะ
ฉันขับรถไปร้านขายยาใกล้ ๆ ขับไปยิ้มไปก่อนที่จะไปยืนใจเต้นเพราะความอายต่อหน้าเภสัชกร
“รับยาอะไรคะ หรือมีอาการอะไรแจ้งได้เลยค่ะ”
“เอ่อ...ยาคุมฉุกเฉินค่ะ” เฮ้อ! โคตรโล่งเลยที่ได้พูดออกไป พอพูดออกไปก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่เพราะรู้สึกเหมือนเภสัชกรจะเฉย ๆ ไม่ได้มองด้วยสายตาเหยียดอย่างที่แอบกลัวแม้แต่นิดเดียว
“นี่ค่ะ มีสองเม็ดต้องทานเม็ดที่สองให้ตรงเวลานะคะ วิธีทานอย่างละเอียดอยู่ข้างกล่อง แต่ยาคุมฉุกเฉินทานมากไม่ดีไม่แนะนำนะคะ แนะนำให้คุมกำเนิดด้วยการทานยาคุมการฉีดยาคุมหรือป้องกันด้วยการสวมถุงยางอนามัยดีกว่าค่ะ” เภสัชกรแนะนำฉันด้วยรอยยิ้มและเสียงที่ดังฉะฉานทำให้หน้าฉันร้อนผ่าวเพราะภายในร้านไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว
“ค่ะ เท่าไหร่คะ” รีบจ่ายรีบไปดีกว่าไอด้า อยู่นาน ๆ มันเขินแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้
ฉันซื้อยาคุมฉุกเฉฉินกลับมากินที่คอนโดแล้วก็ไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุกเพื่อกินเม็ดที่สอง ต่อให้ชอบเขาแค่ไหนแต่ฉันพลาดไม่ได้เพราะเขาไม่ได้ชอบฉัน ถ้าพลาดขึ้นมาก็ไม่พ้นต้องเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวแน่นอนซึ่งฉันไม่มีทางปล่อยให้เป็นแบบนั้นเพราะคนที่มันรอซ้ำเติมดูถูกคงได้โอกาสเหยียบฉันให้จมดินแน่นอน
กินยาเสร็จฉันก็หยิบกระดาษที่มีเบอร์โทรของเขาออกมาดู นั่งมองตั้งนานแล้วก็หยิบโทรศัพท์มากดเบอร์เขาช้า ๆ ไม่ได้คิดจะโทรไปหรอกแต่ฉันแค่กดเบอร์เขาเอาไว้แค่นั้น
ติ๊ด!
“...” ฉิบหาย! นิ้วฉันมันเผลอไปโดนปุ่มโทรออกหลังจากที่กดเบอร์ไว้แล้วนั่งจ้องเบอร์เขาผ่านหน้าจอมาพักหนึ่ง
ติ๊ด
หลังจากที่สติหายไปพักหนึ่งฉันก็รีบกดวางสายด้วยความตกใจ หวังว่าเมื่อกี้มันจะยังต่อสัญญาณกันไม่ได้หรอกนะ
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...090-111-11XX
“...” ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวังเสมอไปเพราะฉันกำลังขอให้เมื่อกี้ยังโทรไม่ติดเขาก็โทรกลับมาทันที
ฉันนั่งรอให้สัญญาณตัดไปเพราะไม่กล้ากดวางสายเองแต่รู้ไหมคะว่าพอสายตัดไปเขาก็โทรกลับมาอีกรอบ โทรมาหลายรอบจนสุดท้ายฉันก็ต้องรวบรวมความกล้าแล้วกดรับสายด้วยมือและใจที่สั่น
ติ๊ด
“...ค่ะ” ทำไมอยู่ดี ๆ มือก็ชื้นเหงื่อจนเปียกแบบบี้ล่ะไอด้า เหงื่อมาจากไหนกันตื่นเต้นอะไรขนาดนี้
“ผมนึกแล้วว่าต้องเป็นคุณ”
“...ค่ะ”
“ผมดีใจที่คุณโทรมา ถึงโทรมาแล้วจะรีบตัดสายก็เถอะ” เขาพูดติดตลกบอกให้รู้ว่าเขากำลังอารมณ์ดีแค่ไหน
“...ค่ะ” ด้าก็ดีใจที่รู้ว่าพี่วิลดีใจ แล้วด้าก็ดีใจมากที่ได้ยินเสียงพี่วิลคุยกับด้าอีกครั้งพี่วิลจะรู้บ้างไหม
“คุณอยู่คอนโดรึเปล่า”
“ค่ะ อยู่คอนโดค่ะ” ฉันตื่นเต้นมากนะคะ ตื่นเต้นมากจริง ๆ เพราะไม่รู้ว่าเราสองคนจะพัฒนาความสัมพันธ์ไปในทิศทางไหน
“คุณสะดวกที่จะออกมาเจอกันหน่อยไหม”
“คะ เจอกันเหรอ” เขา...เขาอยากเจอฉัน พี่วิลอยากเจอด้า >///<
“อื้ม ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย วันนี้คุณสะดวกรึเปล่า” ฉันสะดวกสิแต่สะดวกแค่ใจนะส่วนร่างกายไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เพราะฉันโทรมมาก
“คุณมีอะไรรึเปล่าคะ”
“ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหมไอด้า
ผมอยากคุยเรื่องของเราสองคน”
- ผู้เขียน
