“แล้วด้าก็อยากขออีกอย่าง ถ้ารู้ว่าสุดท้ายก็ให้ความรักด้าไม่ได้พี่วิลแค่อยู่กับด้าเฉย ๆ ก็พอ ปล่อยให้ด้าพยายาม ปล่อยให้ด้าบ้าของด้าคนเดียวได้รึเปล่า ไม่ต้องให้ความหวังได้ไหมด้าไม่สนุกด้วยนะ อย่าทำให้ด้ารู้สึกว่ามีความหวังเลยนะคะ แค่กินเฉย ๆ ก็พอด้าไม่ขัดหรอก อยู่เพื่อรับมันเฉย ๆ ก็พอ...เพราะคนโง่อย่างด้ามันให้ทุกอย่างที่พี่วิลต้องการได้อยู่แล้ว”
“เราคิดแบบนั้น”
“คะ”
“ต้องการแบบนั้นจริง ๆ ใช่ไหม”
“ถ้าหมายถึงไม่อยากให้พี่วิลให้ความหวังแล้วก็กินด้าไปเรื่อย ๆ ก็ใช่ค่ะ” ฉันไม่ได้ประชด ฉันพูดจริง ๆ
สิ่งที่ต้องการมาตั้งแต่แรกคือการที่ได้พยายามทำให้คนที่รักเห็นและรับรู้เพื่อให้ความรู้สึกจากฉันส่งผ่านไปถึงเขา แต่ต่อให้ทำแล้วเขาไม่รู้สึกเขาจะเฉยชาก็ไม่เป็นไร ยังไงซะก็ดีกว่าการที่เขามาเล่นสนุกกับความรู้สึกฉันโดยที่เขาไม่ได้คิดอะไรเลยแน่นอน
“โอเค ถ้าต้องการแบบนี้ก็...ดีเลย”
“ค่ะ มันต้องดีแน่นอนค
