ตอนที่ 3
1265 คำ
"ร่าน... ชอบใช่ไหมแบบนี้" เขาตะบันเอวสอบ กระแทกแกนแกร่งอย่างไม่ยั้ง
"อึก... อะ... ครูซแรงไปแล้วนะ อ๊ะ ๆ อ๊ะ ๆ" เธอร้องระรัว
ยิ่งเขาสอดแขนยกขาของเธอขึ้นไปพาดบนโต๊ะอยู่หนึ่งข้าง เธอก็ร้องดังเข้าไปอีก หมอครูซรีบเอามือหนาของเขาขึ้นมาปิดปากของเธอเอาไว้ทันที
"ฉันกับบารอน ใครเอวดีกว่ากัน หึ... อ๊าก... " ถามออกไป ทั้ง ๆ ที่หัวใจเจ็บปวด ร่างหนาคำรามลั่น ก่อนจะฉีดส่งความสุขที่จุใจเข้าไปจนเต็มรังของเธอ เขาทาบร่างหนาลงไปกอดรัดเธอเอาไว้แน่น
"ชอบใช่ไหม" เขากระซิบข้างใบหู
"หยุดพูดนะครูซ" เธอสะบัดหน้าแสดงอาการไม่พอใจ
"ทำไม... " เขาถามพลางหมุนตัวของเธอให้เข้ามาเผชิญหน้า
เผียะ... ฝ่ามือน้อยกระทบไปที่หน้าของหมอหนุ่ม เขาถึงกับหน้าหันไปอีกทาง
"อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก เราสองคนเลิกกันแล้ว และคุณก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของฉัน อีกอย่าง ถ้าฉันมาสาย หรือละทิ้งหน้าที่ หรือฉันผิดทางวินัย เชิญคุณไล่ฉันออก"
เธอจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ มองสบตากับหมอครูซอย่างไม่พอใจ
เขากลับแสยะยิ้ม จัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองไปด้วย
"อย่าให้เกิดอีกก็แล้วกัน อีกเรื่อง อย่าดื่มก่อนมาผ่าตัดคนไข้"
ทำไมครูซรู้เรื่องของเราหมดเลย ก็แค่จิบ
เธอสะบัดหน้าออกไปจากห้องของเขา
“กรุณาให้เกียรติฉันในฐานะหมอด้วย” เธอว่าให้ด้วยความโมโหก่อนไป
คุณไม่มีวันหลุดรอดมือผมไปได้หรอกเรนนี่ ครูซมองตามหลังเธอไปด้วยสายตาที่เจ็บปวด
"หัวเสียอะไรครับ" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เรนนี่ที่กำลังใช้มือทุบตู้ขายเครื่องดื่ม เพื่อให้ขวดมันร่วงลงมา เธอหันหน้าไปมอง ก่อนจะยิ้มให้กับเขา
"ไม่เจอกันนานนะ เรนนี่" แกสทอนเดินเข้าไปสวมกอดเธอ ทั้งคู่หอมแก้มทักทายตามธรรมเนียมฝรั่ง
"สบายดีนะคะ" เธอถามเขา
"ก็เรื่อย ๆ เป็นไง ทำงานกับครูซสนุกไหม"
เธอไม่ตอบแต่ยักไหล่
"แล้วที่นี่ เกาะปาลาวัน มีโรงพยาบาลไหนที่จะเหมาะกับฉัน"
แกสทอนหัวเราะ
"เกลียดครูซ แต่มาทำงานกับเขาเนี่ยนะ"
"ไม่ได้เกลียด"
"จริงหรือ อย่าบอกนะคุณยังรักครูซอยู่"
"แกสทอน ถ้าจะพูดเรื่องแบบนี้ ฉันขอตัวนะคะ"
"เดี๋ยวก่อน" เขารั้งข้อมือเธอเอาไว้
"ไม่พูดแล้วก็ได้ เมื่อกี้ผมไปเช็กตารางงานของคุณมา วันนี้คุณไม่มีผ่าตัด"
"ค่ะ ใช่" เธอทำสีหน้าเบื่อหน่าย
"ไปกับผมไหม"
"ที่ไหน"
"โลลิต้า" เขาบอกชื่อกาสิโนของเขา
"วันนี้ ฉันไม่อยากเล่นไพ่"
"ผมไม่ได้ชวนคุณไปเล่นไพ่ แต่... " เขาทำตากรุ้มกริ่ม
เรนนี่นึกถึงบทรักของเธอกับบารอน แล้วยังกับหมอครูซเมื่อครู่อีก เธอก็ถอนหายใจ
แกสทอนแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการเธอ เขาสนใจในตัวเธอ
"ไว้วันหลังดีกว่าค่ะ ถ้าคุณทำให้ฉันสนใจตัวคุณได้มากกว่านี้"
"ตามใจ ยังไง วันนี้ก็เจอคุณแล้ว ถ้าจะให้เบอร์โทร. กับผม คุณคงไม่รังเกียจ"
เรนนี่ส่ายหน้า
"ไปสอบถามตารางงานของฉันได้ แต่คุณกับจะมาขอเบอร์จากฉัน ให้ตายเถอะ ให้ฉันเชื่อไหมคะแกสทอนว่าคุณยังไม่มีเบอร์ของฉันจริง ๆ"
แกสทอนหัวเราะ
"การขอเบอร์จากเจ้าตัวมันท้าทายมากกว่า"
เรนนี่ยิ้มมุมปากตามแบบฉบับของเธออีกครั้ง
"ก็ได้ เอามือถือมาสิคะ" เธอยื่นมือไปตรงหน้า เขาส่งมือถือของตัวเองให้
เมื่อหมอเรนนี่กดเบอร์โทร. ให้แล้ว เขาก็ยกมือถือนั่นถ่ายรูปใบหน้าของเธอตอนเผลอทันที แชะ...
"สวย... " เขาส่งให้เธอดู หญิงสาวได้แต่ยิ้ม
"ไว้ผมโทร. หา แล้วอย่าลืมรับสายด้วย" เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป
อะไรของเขา ‘ฉันเคยเป็นแฟนเก่าของพี่ชายของนายนะ แล้วยังเป็นคู่หมายของคู่แข่งของนายด้วย นายต้องบ้าไปแล้วแกสทอน’
เรนนี่มองตามแผ่นหลังของเขาไป ก่อนจะเปิดกระป๋องน้ำอัดลมขึ้นมาแตะริมฝีปาก
ครูซกระชากแขนของแกสทอนเอาไว้เมื่อเจอกันตรงทางเดิน
"แกสทอน นายจะทำอะไรของนาย" เขาเค้นฟันถามน้องชายต่างแม่
แกสทอนสะบัดตัวออกจากมือของหมอครูซ ก่อนจะปัดตรงมือที่เขาจับโดนเสื้อผ้าอย่างรังเกียจ
"เรื่องอะไร"
"เรนนี่"
"หึงหรือห่วงเหรอ?" ท่าทางแสยะยิ้มน่าเกลียด ๆ ที่แกสทอนชอบทำเข้าใส่ทั้งสองพี่น้อง
"อย่ามายุ่งกับเรนนี่"
"เธอไม่ใช่ของนาย นายก็ไม่มีสิทธิ์เหมือนกัน ตราบใดที่เธอยังไม่มีทะเบียนสมรส" เขายักท่า
"ฉันเตือนนายแล้วนะแกสทอน"
"หึ... " น้องชายหัวเราะทำเสียงขึ้นตรงจมูก
"เรื่องนี้นายก็ไม่มีสิทธิ์มาเตือนฉันเหมือนกัน ใครดีใครก็ได้"
"นาย... " หมอครูซทำเสียงคำราม สายตาเอาเรื่อง
ติ๊งต่อง...
(Extensions please ประกาศจากฝ่ายประชาสัมพันธ์ เรียนเชิญคุณหมอครูซและคุณหมอเรนนี่ที่แผนกศัลยกรรม EP. 305 ค่ะ)
"เอาเวลาของนายไปทำงานดีกว่าหมอครูซ อะไรที่เป็นของนาย ฉันจะแย่งเอามาให้หมด” แกสทอนผลักอกพี่ชายเบา ๆ แล้วเดินจากไป
เสียงประกาศซ้ำ ทำให้เขารีบเดินกลับเข้าไปข้างในตึกของโรงพยาบาล
ที่แผนกศัลยกรรม EP. 305
"มีอะไร?" หมอครูซถามหมอมินาที่หน้าตาซีด ๆ ออกมาจากห้องผ่าตัด
"เคสมีปัญหาค่ะ"
"หมอมินาไม่ได้อ่านประวัติคนไข้ก่อนทำการผ่าตัดหรือคะ" หมอเรนนี่สวนคำถามขึ้นไปทันที
"เคสนี้ไม่ได้มาทำศัลยกรรมปกติ แต่เธอประสบอุบัติเหตุมาจากการถูกของแข็งกระทบที่ใบหน้าทำให้ใบหน้าผิดรูป"
มินาหน้าเสีย เธอต้องยอมรับว่าอ่านแต่ใบสั่งหน้าสุดท้าย ไม่ได้รื้อแฟ้มออกมาอ่านทั้งหมด
หมอเรนนี่สบตากับหมอครูซ
"ฉันจะทำเคสนี้ต่อเอง แต่ก็ขอความร่วมมือกับหมอมินาให้ช่วยทำต่อด้วย"
เรนนี่เงยหน้าไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่ตรงหน้าห้อง
"ขอเพิ่มเวลาทำการรักษาอีกสี่สิบห้านาทีนะคะ เพิ่มจากเดิม และขอแพทย์วิสัญญีมาในห้องผ่าตัดด้วยนะคะ"
"ผมจะเข้าไปช่วยด้วยอีกคน"
"เชิญคุณสองคนดีกว่าค่ะ" มินาเร่งเร้า
ทั้งสามคนจึงเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยกัน หมอเรนนี่ให้แพทย์วิสัญญีเพิ่มยาสลบเพื่อให้ได้เวลารักษาเพิ่มขึ้นตามที่เธอร้องขอ
หมอเรนนี่ลงมีด และจัดการการผ่าตัดได้อย่างคล่องแคล่ว เนื่องจากเธอศึกษาเคสนี้และเป็นคนรับมาตั้งแต่ต้น แต่การตัดสินใจของหมอครูซเมื่อเช้าทำให้การผ่าตัดเกือบพลาด หมอมินาอาจจะมีประสบการณ์ด้านงานศัลยกรรมน้อยกว่าหมอเรนนี่ เธอต้องยอมรับ และในห้อง เธอก็ช่วยงานหมอสาวอย่างแข็งขัน
งานผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี และเคสนี้ต้องกลับมาอยู่ในความดูแลของหมอเรนนี่ต่อไป
ระหว่างการทำงาน ครูซจ้องหน้าของเรนนี่อย่างไม่วางตา
- ผู้เขียน
