“ท่านประธานคะ ผู้ป่วยห้องวีไอพีหนึ่งเจ็ดศูนย์หนึ่งอาการทรุดหนักจากการประเมินของทีมแพทย์ผู้รักษาเห็นว่าคงจะยื้อชีวิตได้อีกไม่กี่วันค่ะ” โจวเจี๋ยหลุนอ่านรายงานทางการแพทย์ของผู้ป่วยวีไอพีแล้วพยักหน้าให้กับซูเซียนจือเลขาคนสวยของเขา
เจ้าอี้เฟยลอยมาหยุดตรงหน้าซูเซียนจือ สตรีผู้นี้เป็นผู้ที่อยู่ใกล้ชิดท่านพี่เจี๋ยหลุนมากที่สุด นางมีใบหน้างดงามนัก อีกทั้งยังเข้าใจเขาในทุกเรื่อง เพียงท่านพี่ต้องการสิ่งใดแม้ไม่ต้องเอ่ยปากสตรีที่มีตำแหน่งเป็นเลขาผู้นี้ก็เข้าใจและจัดการแทนได้ทุกสิ่ง เจ้าอี้เฟยรู้สึกริษยานัก
“สั่งทีมแพทย์ให้ดูแลใกล้ชิด ผมจะเป็นคนบอกอาการของผู้ป่วยกับคุณลุงคุณป้าเอง เรื่องนี้อาจต้องให้คุณพ่อช่วยจัดการ “ เขากล่าวเบาเบา ผู้ป่วยห้องวีไอพีหนึ่งเจ็ดศูนย์หนึ่งเป็นหลานสาวของเพื่อนสนิทของคุณพ่อ เธอเข้ามารักษาตัวด้วยโรคภูมิต้านทานตัวเองบกพร่องเมื่อสามเดือนก่อน และตอนนี้อวัยวะภายในเริ่มล้มเหลว เขาไม่รู้จักกับเธอมากนักรู้เพียงแต่ว่าเธอมีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานกันไม่นานแต่เกิดอาการป่วยขึ้นเสียก่อน ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ
“ได้ค่ะ วันนี้ท่านประธานมีประชุมตอนบ่ายสองนะคะ”
โจวเจี๋ยหลุนพยักหน้า เลขาคนสวยจึงขอตัวออกจากห้องไป
“ท่านพี่เจ้าคะ ท่านเหนื่อยเกินไปแล้ว เฟยเอ๋อช่วยนวดให้นะเจ้าคะ” วิญญาณน้อยหวังช่วยให้เขาสบายขึ้น จึงลอยไปด้านหลังแล้วพยายามบีบนวดตรงไหลหนาสง่างามนั่น เธออยู่ที่นี่มาได้สี่วันแล้วและยังได้รับพลังพิเศษจากเทพวิญญาณให้สามารถสัมผัสโจวเจี๋ยหลุนได้ ซึ่งเขาจะรู้สึกเพียงคล้ายมีสายลมเย็นพัดผ่านเมื่อเวลาที่เธอแตะต้องเขาเท่านั้น
เมื่อวิญญาณน้อยสัมผัสไหล่พลางลงมือนวดให้เขาอย่างตั้งใจ โจวเจี๋ยหลุนวางปากกา เอนกายกับเขาอี้อย่างสบาย อาการหนักอึ้งที่ไหล่เมื่อสักครู่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น
หลายวันมานี้ในเวลาที่รู้สึกเหนื่อยล้า จู่ๆเขาก็จะรู้สึกเช่นนี้ บรรยากาศรอบข้างเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแปลกไป มีความอบอุ่นลอยอบอวลในอากาศนั่นทำให้เขานึกถึงสาวน้อยน่ารักผู้อยู่ห่างไกลและยิ้มออกมาได้ทุกครั้ง
หลังประชุมเสร็จโจวเจี๋ยหลุนเร่งรุดไปที่ห้องวีไอพีชั้นสิบเจ็ดอย่างเร่งด่วนเมื่อได้รับรายงานว่าคนไข้อาการวิกฤติ เขาเปลี่ยนเป็นชุดใส่เสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตาก่อนเร่งรุดเข้าไปในห้องปลอดเชื้อของผู้ป่วย
วิญญาณน้อยของเจ้าอี้เฟยเกาะไหล่เขาอยูไม่ห่าง เธอสนใจใคร่รู้ในทุกสิ่งที่ท่านพี่ทำ เธอเกาะติดเขาเช่นนี้ทุกวันทุกเวลายกเว้นเวลาเขาเข้าห้องน้ำและอาบน้ำเท่านั้น
“เจ้าออกห่างเขาได้แล้ว เกาะติดแจเป็นวิญญาณเด็กตามแม่อยู่ได้” เสียงตำหนิเยียบเย็นดังขึ้น