"ท่านหมอไป๋ขอรับ มีสมุนไพรจากเป่ยฉีส่งมาถึงจวนได้หลายวันแล้วขอรับ"
หลังจากไปอยู่อำเภอจวี๋ซานอยู่ร่วม3เดือน พอกลับมาถึงจวนในเมืองเจียงหนานพ่อบ้านติง พ่อบ้านประจำจวนของท่านหมอไป๋ หมอยาที่เริ่มเป็นที่รู้จักของชาวบ้านชาวเมืองในแคว้นเจียงหนานรีบตรงมารายงานตั้งแต่เท้าของท่านหมอไป๋เพิ่งแตะพื้นหน้าจวนเลยด้วยซ้ำ
"รู้แล้ว ประเดี๋ยวข้าไปดู ขอพักผ่อนก่อน"
ผ่านมาจนวันนี้ไป๋อวี้ก็ไม่ได้แปลกใจอันใดแล้วที่จะมีสมุนไพรหายากส่งมาจากเป่ยฉีอยู่เนือง ๆ เพราะไป๋ฮองเฮาผู้เป็นพี่สาวนั้นค่อยส่งจดหมายมาชี้แจงเรื่องราวเหล่านี้แล้ว ถึงตอนแรกนางคิดจะไม่รับแต่เมื่อเห็นสมุนไพรล้วนเป็นของดีหายากราคาไม่น้อย หากนำมาปรุงยาย่อมใช้รักษาชีวิตคนได้ไม่น้อย ไป๋อวี้จึงรับเอาไว้โกรธคนส่งมาให้แต่สมุนไพรนั้นไม่เกี่ยวนางแยกแยะได้
"ขอรับ"
"แยกย้ายกันไปทำงานเถอะ ข้าจะไปอาบน้ำแล้วนอนพักแล้ว ไม่ต้องวุ่นวายไป แค่ให้คนจัดน้ำอาบกับเตรียม
