นางไม่ชอบประดับเครื่องหัวหลายชิ้น บางวันมีเพียงปิ่นหยกชิ้นเดียวเรียบง่าย กลิ่นหอมประจำกายของไป๋อวี้เป็นกลิ่นของดอกเหม่ยกุ้ยฮวา อาหารของนางรสชาติกลมกล่อมไม่เผ็ดจัด ไม่หวานหรือเค็มจนเกินไป นางไม่ชอบกินของที่ปรุงจนน้ำมันเยิ้ม นางชอบกินผักลวก ไม่ชอบผักที่ต้มนานจนเละ นางชอบกินผลไม้สด ไม่ชอบผลไม้เชื่อม นางชอบดื่มน้ำชาดอกไม้ ไม่ชอบใบชา จากเมืองหลวงสู่แคว้นเป่ยฉีทุกความทรงจำเกี่ยวกับไป๋อวี้ล้วนกระจ่างชัดเจน
หากในยามนี้สตรีผู้นั้นที่เขาเคยเข้าใจตนเองผิดว่าชอบพอนางมากว่า3ปีนั้นมาอยู่ตรงหน้าแล้วถามเขาอีกครั้งเฉินอี้หานสามารถตอบออกไปได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดว่าไม่เคยรักนางเลย เขาก็แค่ชื่นชอบที่อีกฝ่ายรูปโฉมงดงามกับกิริยาวาจาอ่อนหวานช่างเอาอกเอาใจ แต่สุดท้ายที่นางทำก็แค่สวมหน้ากากหลอกลวงเขาเท่านั้น
และอาจเพราะเช่นนี้พอดูแล้วไป๋อวี้นางชอบวางตัวสวมหน้ากากเขาจึงไม่ชอบ จนถึงขั้นมีโทสะอยู่บ่อยครั้ง แต่สตรี
