8.
“ท่านพ่อ ท่านแม่” เจียอีโผเข้าหาบิดาทั้งสองท่านผ่ายผอมจนเห็นได้ชัด แต่ครั้นเมื่อเจอหน้าบุตรีเรี่ยวแรงที่เหือดหายก็ผุดขึ้นมาเหมือนตาน้ำ
“เจียเออร์” ผู้เฒ่าเฉินเจียชวนกอดประคองบุตรสาว พลางลูบไล้เรือนผมยาวสลวยด้วยความรักท่วมท้น
“เป็นเจ้าที่ช่วยพ่อกับแม่” จื่อรั่วอดชื่นชมบุตรีไม่ได้
“มิได้ท่านแม่ คุณชายผู้นั้นเป็นคนที่ช่วยพวกเราไว้” เจียอีไม่อาจรับความภาคภูมิใจไว้เพียงผู้เดียว เป็นความโชคดีของตนเองที่บังเอิญเจอกับเขาผู้นั้น
“มิทราบว่าคุณชายเป็นผู้ใด” เจียชวนหันไปเจรจากับเฟยฉี
“นายท่าน ข้าเอง ท่านจำข้าได้หรือไม่” เฟยฉีทวนความจำ มันผุดขึ้นมาเหมือนตาน้ำ เขารู้จักผู้อาวุโสท่านนี้ เชื่อเสียงของเจียชวนการันตีความภักดี ไม่มีทางเป็นอื่นไปได้ ขุนนางน้ำดีที่ซื่อสัตย์เช่นนี้มีหรือเขาจะแค่กลโกงแอบอ้าง
เจียชวนนิ่งไปนึงอึดใจ “คุณชายนั่นเอง” บุรุษที่เปล่งประกายเช่นนี้ เจียชวนไม่มีทางลืม นอกจากสอบเค
