“กลับแล้วเหรอคะคุณ” แม่นมหลันที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องโถงเอ่ยถามซิ่วอิง
ไม่รู้หรอกว่าเด็กสาวบ้านนอกคนนี้ทำอะไรถึงไปถูกตาต้องใจคุณนายหลันเข้า แต่เมื่อเป็นแบบนี้อนาคตของเด็กผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“กลับแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับน้ำหวาน น้ำชา และขนมพวกนั้น มันอร่อยมาก ๆ เลยค่ะ” ซิ่วอิงสังเกตว่า ในบรรดาคนรับใช้ มีแม่นมคนสนิทของนายหญิงหลันคนเดียวที่ให้ความสำคัญกับตัวเอง
นี่เป็นเรื่องปกติ ในตระกูลใหญ่แบบนี้ คนรับใช้มีหน้ามีตามากกว่าชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง บางคนจึงเย่อหยิ่งเสียยิ่งกว่าเจ้านายของพวกเขาเสียอีก
คนรับใช้สกุลหลันบางคนก็เป็นแบบนั้น
แต่แม่นมแตกต่าง ฉลาดกว่าทุกคน และคาดเดาได้ว่าการที่ซิ่วอิงกล้ามาขายของถึงบ้านแบบนี้ก็ต้องมีเบื้องหลังคอยช่วยเหลือไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคงไม่ต่างจากแมงเม่าบินเข้ากองไฟด้วยตัวเอง
และแม่นมคิดผิด ซิ่วอิงเป็นแมงเม่าที่ถูกล่อโดยกองไฟจริง ๆ เพียงแต่เ
