“คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว คุณไม่ควรไปตลาดมืดด้วยตัวเองเลย ถ้านายท่านรู้เข้า…” หญิงชราท่าทางร้อนใจเดินเข้าหา ‘หลันถัง’ ที่เพิ่งลงจากรถ
“ยังไงนายพลหลันก็ต้องรู้อยู่แล้ว ลูกน้องเขาก็ออกไปกับฉัน เขาไม่ว่าหรอกน่า” หลันถังกล่าวด้วยรอยยิ้มหวาน สั่งให้คนของสามียกของเข้าบ้าน ขณะที่ตัวเองหยิบชุดเครื่องสำอางที่ซื้อมาจากซิ่วอิงเข้าไปในบ้านด้วยตัวเอง
“โธ่ คุณผู้หญิง” แม่นมของหลันถังได้แต่โอดครวญ นายหญิงของเธอเติบโตและกลายเป็นภริยาของท่านนายพล แต่ทำไมถึงได้ดื้อรั้นราวกับเด็กสาวแรกแย้ม
แต่ก็เป็นข้อดี เพราะความดื้อรั้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของหล่อน ทำให้ท่านนายพลรักเดียวใจเดียวไม่ว่อกแว่ก แตกต่างจากนายพลคนอื่น ๆ ที่มีเล็กมีน้อยจนหลังบ้านวุ่นวายทุกวัน
นี่จึงเรียกว่าโชคของคนโง่เขลาหรือเปล่า
ขณะที่แม่นมของตนเองกำลังโอดครวญและคิดแทนไปต่าง ๆ นานา หลันถังไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและอดไม่ได้ที่จะลองแต่งหน้าตามที่ซิ่วอิ
