กรวินท์เหมือนถูกสูบวิญญาณ หล่อนโอนอ่อนผ่อนตามแรงสัมผัสจากเขา จนรับรู้ได้เมื่อแผ่นหลังสัมผัสเตียงกว้างและมีกายแกร่งอุ่นจนร้อนนั้นทาบทับลงมานั่นทำให้หล่อนได้สติ และก็แทบจะไร้สติเมื่อเขาถอนริมฝีปากออก ก่อนจะเคลื่อนมาที่ซอกคอ จมูกโด่งก็ซุกไซ้ และฝ่ามือของเขาก็ซุกซนไปทั่ว และเมื่ออกอวบหยุ่นมือถูกคลึงเคล้น กรวินท์ก็แทบล่องลอย หล่อนผวาแอ่นอกขึ้นหาฝ่ามือใหญ่ ใบหน้าสะบัดส่ายจากความวาบหวามที่ซอกคอ จากนั้น...
“ฮึ!”
เสียงในลำคอเขากลับหยุดทุกสิ่ง กรวินท์ค่อยๆ ปรือตาขึ้น รับรู้ในสิ่งผิดปกติ หล่อนผวาเฮือกอยากจะลุกขึ้น แต่ติดที่ฝ่ามือทั้งสองถูกเขาขึงและกดไว้กับเตียงกว้าง
“แค่ฉีกซองก็พร้อมกินสินะ”
“อะไร... อะไรคะ เฮียพูดอะไร”
หัวใจเต้นตึกตักแต่ไม่ใช่จากความวาบหวามแบบเมื่อครู่ มันมาจากหลายสิ่ง ทั้งไม่คาดคิด ตกใจ และเสียใจ เพราะน้ำเสียงนั้นคือหยามเหยียดชัดๆ และก็ฟ้องชัดในดวงตา เมื่อวงศวัฒน์รั้งตัวเองขึ
