ฉันได้ยินเสียงหายใจแรง ๆ ของธรณินทร์ แต่เขาก็ไม่ได้เข้ามาร่วมวง เพียงแค่ฉายไฟเพื่อให้เห็นความเคลื่อนไหวระหว่างที่เด็กหนุ่มสองคนนั้นกำลังมีอะไรกับฉัน
ฉันไม่ได้เห็นสีหน้าของเขาหรอกว่าตอนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง
กว่าจะครบสองคน และยังมีซ้ำอีกคนละรอบ ฉันก็แทบสลบ ความสุขไม่ต้องพูดถึง มันฉ่ำไปหมด
ถึงขั้นนอนซม...
เช้าวันใหม่ ธรณินทร์ต้องเป็นคนทำอาหารด้วยตัวเอง ท่าทางของเขาดูเป็นห่วงเป็นใยฉัน แววตาที่มองมายังฉัน มีแต่ความอบอุ่นอ่อนโยน
เราแทบจะไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ทำราวกับว่ามันได้ผ่านพ้นไปแล้วเหมือนเป็นเพียงแค่ความฝัน
ฉันรู้สึกดี เมื่อเขาก้มลงมาหอมแก้ม ถามถึงสภาพร่างกาย
ฉันยังไหว ไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่เพลีย
เช้านั้น ฉันเป็นคนดันร่างของธรณินทร์ประชิดกับผนังกระท่อมไม้ปีก รูดกางเกงของเขาลง แล้วใช้ปากกับแท่งลำที่ผงาดออกมา
ฉันดูดจนเขาปล่อยให้ลาวาทะลักคาปาก ฉันดูดของเขากินจนหมดเหมือนหิวกร
