น้องผัวรสเผ็ด

จริง ๆ ฉันชอบอ่านเรื่องเสียว ๆ โดยเฉพาะประสบการณ์เซ็กซ์จากทางบ้านเสมอ ๆ ตั้งแต่สมัยที่ยังมีหนังสือโป๊วางขายใต้แผงเกลื่อนกลาดนั่นแหละคะ ลองเดาสิคะว่าฉันเป็นคนรุ่นไหนแล้ว ไม่ต้องเดาก็ได้ค่ะ ปีนี้ 40 ต้น ๆ แล้วละค่ะ เร็วนะคะ เวลาเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว มันเปลี่ยนพร้อมกับร่างกายนั่นแหละค่ะ ฉันมีครอบครัวตั้งแต่ยังเริ่มแตกเนื้อสาว อายุยังไม่ครบยี่สิบปีด้วยซ้ำ ปัจจุบันตกพุ่มม่าย อดีตสามีเสียชีวิตไปเพราะอุบัติเหตุ ฉันลูก ๆ 2 คน มีงานมีการทำกันหมดแล้วละค่ะ ชีวิตโสด ๆ ในวัยสี่สิบนี่ เนื้อหอมจริง ๆ นะคะ ใคร ๆ ก็อยากจะเข้ามา การไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ทำให้ฉันดูดีเสมอ การวางตัวของฉันก็ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ห่างไกลจากตัวอำเภอประมาณสิบกว่ากิโลเมตร ถนนหนทางสะดวกสบาย ขับรถแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงแล้วละ ฉันเป็นสาวชาวนาชาวไร่นี่แหละค่ะ ฉันค่อนข้างลุย ๆ นะคะ งานในนาในไร่ทำเองหมด ด้วยว่ามีเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมหมดค่ะ งานแต่ละอย่างอาจจำเป็นต้องพึ่งคนงานบ้างก็ไม่ได้มากอะไร บ้านหลังไม่ใหญ่นัก มีรั้วล้อมรอบ แม้จะอยู่พักอาศัยเพียงคนเดียวก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัว ประตูรั้วปิดเฉพาะในเวลากลางคืนเท่านั้น สามีเสียไปหลายปีแล้ว แต่...ฉันยังครองตัวเป็นโสดสนิท หนุ่ม ๆ น่ะแวะเวียนเข้ามาหาไม่ได้เว้นละค่ะ จนได้ฉายาแม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์ ในสายตาของชาวบ้าน เห็นบุคลิกของฉันวางตัวดี เรียบร้อย ออกจะเป็นคนธรรมะธัมโมด้วยซ้ำไป แต่ความจริงอีกด้านหนึ่งก็คือ ฉันมีมุมดาร์ก ๆ ที่ไม่มีใครรู้ซ่อนอยู่เหมือนกันนะคะ เป็นเรื่องน่าอายอยู่ไม่น้อยถ้าจะต้องมานั่งเปิดเผยเรื่องแบบนี้ ฉันมีอารมณ์ทางเพศค่อนข้างง่ายนะคะ ยังจำได้เมื่อครั้งสามียังอยู่ ฉันชอบจับของเขาเล่นจนได้เรื่องทุกครั้งละค่ะ ผู้ชายเองก็ชอบนะคะ เวลาผู้หญิงคลอเคลียไม่ห่าง จนกระทั่งวันหนึ่ง... มีเสียงกดออดดังตั้งแต่เช้าตรู่ ฉันยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย นุ่งกางเกงขาสั้น เสื้อยืดตัวหลวมโพรก แต่...ลืมไปว่าชั้นในไม่ได้ใส่ พอมาที่ประตูเท่านั้น ถึงกับชะงัก แต่จะถอยกลับก็ใช่ที่ หนุ่มร่างสูงอายุประมาณ 30 ปีได้ เห็นแวบแรกยังจำไม่ได้ จนเมื่อเขายกมือไหว้ ฉันถึงกับกับร้องว้ายตายแล้ว เพราะนี่คือ...ธรณินทร์ หรือ นิน น้องชายของสามี หรือน้องเขยนั่นแหละ หล่อมาก! เพิ่งรู้ว่าหัวใจของฉันเต้นแรง หน้าร้อนผ่าว รับไหว้เขาแทบไม่ทันเหมือนกัน ฉันกุลีกุจอเปิดประตูให้เขา เพราะธรณินทร์น่าจะเพิ่งเดินทางไกลมา มีกระเป๋าเสื้อผ้ามาด้วย เขาหายหน้าหายตาไปนานแล้ว ครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันก็คือในงานศพของพี่ชายเขานั่นเอง “ผมไปทำงานเมืองนอกมาครับ 2 ปี หมดสัญญาก็เลยกลับมา” “เงินดีสิ” “พอได้ครับ แต่ว่า...ไม่รู้จะเอายังไงต่อ” “อ้าว ครอบครัวล่ะ” “พี่ก็รู้ว่าผมโสด” “อ้าว ไม่รู้สิ” ฉันหน้าแดง ทำไมถึงได้พ่ายแพ้ต่อสายตาของเขานะ ไม่...ธรณินทร์ไม่ได้มองฉันอย่างหยาบคายแต่อย่างใด สถานะของฉัน รู้ ๆ อยู่นะคะว่าเป็นม่าย เขาเป็นน้องเขย ที่หายหน้าหายตาไป เจอกันครั้งล่าสุดในงานศพของสามี ฉันไม่แน่ใจนะคะว่าสายตาของธรณินทร์ในเวลานั้นและในเวลานี้มองฉันอย่างไรบ้าง แค่ว่าตอนนั้นฉันไม่ได้ให้ความสนใจใครเลย ยังอยู่ในอาการเศร้าโศก แต่ตอนนี้สิ ฉันผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนั้นมาแล้ว เหลือเพียงแค่อารมณ์เปล่าเปลี่ยวเงียบเหงา ความจริง เขาไม่ควรมาที่นี่ด้วยซ้ำ ทว่าฉันไม่แน่ใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่นะสิคะ ฉันควรทำอย่างไรดีนะ “ไปไงมาไงล่ะนิน” ฉันถาม ระหว่างที่หาข้าวหาน้ำให้ธรณินทร์ทาน มันเป็นอาหารมื้อแรกของวันที่ฉันไม่ต้องนั่งทานคนเดียว หัวใจของฉันพองโตอย่างประหลาด มันเกิดขึ้นมาเอง สายตาของธรณินทร์มองฉันอย่างมีความหมาย หรือว่าฉันจะคิดไปเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ที่แน่ ๆ ใบหน้าของฉันร้อนผ่าว เลือดลมสูบฉีดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “ผมไม่รู้จะไปไหนครับ” ชายหนุ่มตอบตามตรง “ทำไมล่ะ กลับบ้าน” “พี่ชายกับพี่สะใภ้อีกคนอยู่ หลาน ๆอีกสามสี่คน” “เราก็กลับไปอยู่นั่นสิ” “มันไม่เป็นอิสระครับ” “หางานทำ” “ผมเบื่อเมืองเต็มที” “งั้นจะทำอะไร ที่นี่ไม่มีโรงงานอะไรเลยนะ นอกจากทำนาทำไร่ไป” “ผมอยากทำไร่ ทำนานี่แหละครับ” “ไหวเหรอ” “ผมยังไหวนะครับ ไมได้แก่ขนาดนั้น” เขาหัวเราะ ฉันสิใจเต้น แววตาที่เป็นประกายของเขา ฟันขาวเรียงเป็นแถว ทำให้ใบหน้านั้นดูดีเหลือเกิน แวบหนึ่ง กลับมีภาพของสามีผุดขึ้นมาในหัว นี่ธรณินทร์มาทำให้ฉันที่ลืมเลือนความเศร้าโศกเรื่องของสามีไปแล้ว กลับต้องมาคิดถึงเขา โหยหาเขาอีกครั้งอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ตกลงให้ผมพักอยู่นี่นะครับ ผมจะไปค้างที่กระท่อมหรืออะไรก็ได้ไม่ทำให้พี่เสียหายหรอกครับ” ธรณินทร์เอ่ยปากเชิงขอร้อง ฉันควรจะตอบปฏิเสธ หรือจริง ๆ ไม่อาจจะปฏิเสธเขาได้อยู่แล้ว ในเมื่อ...สามีของฉันก็คือพี่ชายของเขา และทุกสิ่งทุกอย่างที่สามีทิ้งเอาไว้ให้นั้น ก็คือน้ำพักน้ำแรง ฉันในฐานะภรรยาไม่มีทางจะใจไม้ไส้ระกำกับญาติพี่น้องของสามีได้ลงคอหรอกนะคะ ฉันว่านะคะ แค่ชาวบ้านเห็นว่ามีผู้ชายมาอยู่ร่วมชายคา ต่อให้ไม่ได้พักอยู่ร่วมกัน ก็ต้องกลายเป็นขี้ปากของชาวบ้านอยู่แล้ว สังคมเล็ก ๆ ในชนบท เรื่องแบบนี้จะเป็นที่รับรู้อย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง ใช่ว่าฉันจะไม่คิดเรื่องนี้นะคะ เพียงแต่ การมาของธรณินทร์ ฉันไม่ได้คาดเดาล่วงหน้า และไม่คิดว่าเขาจะปักหลักอยู่ที่นี่ยาว แม้ไม่ได้อยู่ที่บ้าน ฉันมีกระท่อมไม้ปีกอย่างสวยเลยเชียวค่ะปลูกอยู่ในไร่ เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของสามีนั่นแหละค่ะ ก่อนจะเสียเขาก็พักอยู่ที่นั่น มันค่อนข้างแน่นหนา สวยงาม หมดไปหลายเงิน แรก ๆ ที่เขาสร้าง ฉันยังเคยบ่นอยู่เสมอ แต่สุดท้ายก็ยอมให้เขาทำจนเสร็จ มันก็สวยจริง ๆ นั่นแหละค่ะ ตั้งแต่ธรณินทร์มา ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองรุ่มร้อนหนักกว่าเดิม เพียงแค่คิดเท่านั้นแหละค่ะ หัวนมถึงกับแข็งและขนลุกตั้ง ช่องทางราวกับมีน้ำหล่อลื่นเยิ้มขึ้นมาทันที ฉันต้องช่วยตัวเองบ่อยครั้งขึ้น