แต่แล้ว...
เสียงกริ่งดังขึ้น
“มีคนมา”
ฉันกับธรณินทร์สะดุ้ง
“ใครมา”
“ไม่รู้สิ”
ฉันตอบ ธรณินทร์ผละออกจากร่างของฉัน ตามมาด้วยเสียงเรียกของใครคนหนึ่งที่ทำให้ฉันต้องรีบขานรับ
คนคนนั้นคือ ดาวเรือง!
“อยู่จ้า”
ไม่รู้ดาวเรืองจะมาทำไมตอนนี้ มันทำให้เรื่องราวระหว่างฉันกับธรณินทร์สะดุดไปโดยปริยาย ฉันรีบใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน โดยมีธรณินทร์มองยิ้ม ๆ
“ผมยังไม่ออกไปนะครับ”
“จะเปิดตัวเลยไหมล่ะ” ฉันย้อนถาม
“ยังครับ” เขาตอบด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม
ดาวเรืองไม่ได้มาเพียงลำพัง แต่มาพร้อมกับจอห์น ผู้เป็นสามี!
ทั้งสองคงจะออกไปปั่นจักรยานนั่นแหละ
“ขอโทษด้วยนะที่แวะมาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า”
“ไม่เป็นไรจ้ะดาวเรือง มีอะไรหรือเปล่า” ฉันถาม สายตาเหลือบมองไปทางจอห์นสามีของดาวเรือง แล้วใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอีก
ฝรั่งหนุ่มใหญ่สบตากับฉัน
ไม่รู้เขาจงใจหรืออะไรนะ กางเกงปั่นจักรยานค่อนข้างฟิตเปรี๊ยะจนสามา
