ธรณินทร์เอ่ยกับฉันในเย็นวันหนึ่ง ฉันกำลังทำอาหารอยู่ในครัว เขาเพิ่งกลับมาจากไร่ หลัง ๆ ไม่ค่อยยอมกลับไปนอนค้างที่กระท่อมไม้ปีก เว้นแต่ฉันจะไปด้วย
“อี๋ ตัวเหม็นเหงื่อทั้งนั้น” เขาพยายามซุกใบหน้าเข้ามาหาที่ซอกคอ “เอ๊ะ เมื่อกี้ว่าไงนะ”
“แต่งงาน ผมพูดถึงเรื่องการแต่งงาน”
ฉันไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน เพราะรู้ดีว่าตัวเองผ่านจุดตรงนั้นมาแล้ว ถ้าหากจะมีคนใหม่ก็คงต้องใช้เวลา การเข้ามาของธรณินทร์ สำหรับฉันถือว่าค่อนข้างเร็วมาก
“ว่าไงครับพี่”
“ยังไม่ให้คำตอบได้ไหม”
ฉันหลุดปากออกมา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้ง ๆ ที่ระหว่างฉันกับธรณินทร์ น่าจะเป็นคู่ที่ลงตัวแล้ว
เขาไม่มีใคร ฉันก็ไม่มีใคร
พูดภาษากฎหมาย ความเสียหายเกิดขึ้นแล้ว เป็นหน้าที่ของธรณินทร์ต้องรับผิดชอบ ฉันสิ ควรจะรีบตอบเขาแต่โดยดี กลับหลุดปากปฏิเสธไม่เข้าท่า
“ทำไมล่ะครับ” เขาถาม
ไม่ถามเปล่า มือเริ่มซุกซน จับนู่นนี่ ที่อยู่ใกล้มือโดน
