“เจ้ายังมีสติดีหรือไม่ แน่นอนเจ้าเข้าหอกับเทียนเอ๋อร์ แต่นั่นเป็นเพียงธรรมเนียมปฏิบัติตามที่นักพรตบอก ทว่าหาได้มีการกระทำสิ่งใดๆ ทางร่างกายไม่ กล่าวเช่นนี้เจ้าไม่ละอายปากบางหรือ”
“อย่างไรก็ตาม ข้ายืนยันเจตนาเดิม สามีของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่จะเห็นเรือนร่างสตรีผู้นี้ได้ มิเช่นนั้นข้าจะขอตายต่อหน้าทุกคน” เถียนลู่ฟางกล่าวจบ นางก็ตั้งใจวิ่งไปชนเสาหินที่อยู่ไม่ห่างจากจุดที่ยืนอยู่
“โถ หวังใช้ความตายพิสูจน์ตน และทำให้ข้าเป็นผู้ร้ายเช่นนั้นหรือ บัดซบ... เจ้าไม่สมควรเป็นฮูหยินสกุลหนันจริงๆ”
ได้ยินหยวนจื่อเอ่ยเช่นนั้น เถียนลู่ฟางก็ยกยิ้มตรงมุมปาก พวกที่ยืนอยู่ตรงหน้านางช่างร้ายกาจเสียจริง สมแล้วที่หนันจิ้งโหย่วอดทนไม่ได้ และแสร้งตายกลายเป็นผี ตามความตั้งใจของหยวนจื่อ ก่อนที่เขาจะมีหลักฐานมากพอเพื่อเอาความผิดนาง
และไม่ใช่แค่ยิ้มด้วยท่าทางดูน่าขนลุก เถียนลู่ฟางยังหัวเราะเสียงสูงๆ พลอยให้
