ตอนที่4 ไม่อยากให้อยู่คนเดียว
856 คำ
เช้าของอีกวัน
“อื้ออออ~~”หญิงสาวที่นอนอยู้บนเตียงรู้สึกตัวเมื่อแสงแดดลอดผ่านกระจกบานใหญ่มากระทบที่ใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเธอ
“เธอไม่ไปกับฉันจริงหรอ”ขณะที่เธอกำลังสะลึมสลือลุกขึ้นก็ได้ยินเสียงของเขา
“ว้ายยย!!”เธอร้องเสียงตกใจเพราะเธอลุกขึ้นเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเพราะเมื่อคืนเขาถอดแล้วโยนทิ้งไปแล้ว
“ตกใจทำไมของเธออ่ะฉันเห็นมาหมดแล้ว”เขาพูดพร้อมกับเดินมาหาเธอ
“ว่าไง ไปมั้ย”เขาถามฉันอีกรอบ
“พูดแบบนี้อยากให้หนูไปด้วยหรอคะ คิคิ”เธอตอบเขาเพร้อมกับหัวเราะ
“ใช่ ฉันไม่อยากให้เธออยู่คนเดียวเพราะฉันไปนาน”
“หนูมีเรียนค่ะ คงไปไม่ได้”เธอตอบเสียงหงอยๆเพราะใจนึงเธอก็อยากไปกับเขาอีกใจนึงก็ห่วงเรียน
“อ้อ ลืมบอกโรงเรียนนั้นพี่ชายฉันก็เป็นเจ้าของ”
“จะให้หนูไปด้วยจริงๆหรอคะ”ฉันถามแล้วลุกขึ้นกอดคอเขาตอนนี้นะฉันไม่อายแล้วล่ะเพราะเมื่อคืนเขาก็เห็นมาหมดแล้ว
“จริงสิ”เขาพูดแล้วยกฉันขึ้นยืนที่เตียง
เขากอดเอวฉันแล้วหน้าอกฉันชนกับหน้าเขาเต็มๆและเขาก็พรมจูบหนักๆตรงหน้าอกและหน้าท้องแบนราบของเธอหลายครั้ง
“อ๊ะะ ไม่เอานะ”เธอดันหน้าเขาออกจากหน้าท้องของตัวเอง
“ก็ได้ ไปอาบน้ำเถอะเดี๋ยวทำข้าวต้มให้”เขาพูดพร้อมยกเธอลงจากเตียงแล้วเอาผ้าขนหนูมาห่อตัวเธอไว้
- น้ำ
“เดี๋ยวค่ะ”ฉันขว้าข้อมือเขาไว้เขาจึงหันหน้ามาหาฉัน
“มีอะไร ทำไมก้มหน้า”ฉันจะถามเขาดีมั้ยนะ
“เอ่ออ..ถะ..ถ้ามีคนถามว่าเราเป็นอะไรกันคุณจะตอบว่ายังไงหรอคะ”ฉันถามพร้อมกับเงยหน้าสบตาเขา
“...”นี่เงียบแบบนี้ฉันกลัวนะ
“เธอก็เป็นเมียฉันไง”เขาพูดแล้วก็เอามือขยี้หัวฉันเบาๆ
“นี่พูดจริงรึเปล่าคะ”
“จริง ก็อย่างที่บอกว่าฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใคร
เธอคือคนแรก”เขาพูดเสัยงหนักแน่นและประโยคต่อมาเขาก็เอามือมาจิ้มตรงหน้าผากฉัน
“เมื่อคืนก่อนกลับจากห้างคุณบอกว่าจะเล่าอะไรให้หนูฟังหรอคะ”
“ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวเดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวหนูช่วยยกค่ะ”หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็เดินเข้ามาหาเขาที่ครัว
“เล่าสิหนูรอฟังอยู่”ฉันมองหน้าเขาอย่างคาดคั้น
“ก็อย่างที่เธอสงสัยฉันไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว...”
“...” ฉันมองหน้าเขาอย่างสงสัย
“แต่พวกเธอไม่ได้สถานะแบบเธอ พวกเธอที่บ้านไม่มีคนส่งเรียนฉันเลยจัดการที่อยู่ที่กิน ส่งพวกเธอเรียน...แค่นี้ไม่ได้มีอะไร” ตาบ้านี่ใจดีกับทุกคนจริงๆสินะ
“...” ฉันนั่งก้มหน้ากินข้าวต้มจนหมดโดยไม่มองหน้าเขา ฉันเลยเดินเอาถ้วยไปล้างแล้วกลับมานั่งที่เดิม
“เป็นอะไร หึงว่างั้น”เขาพูดเสียงพลางหัวเราะที่ประโยคต่อมา
“ไม่ได้หึกสักหน่อย!”ฉันเงยหน้าโพล่งตอบเขาทันที
“ไม่ได้หึงแล้วเสียงดังทำไม”เขาพูดแล้วก็ขยับเก้าอี้มานั่งใกล้ฉัน
“แล้วถ้าหนูบอกว่าหึงล่ะ”ฉันถามแล้วมองหน้าเขาแบบเคืองๆ
“แล้วให้ฉันทำยังไง”เขาถามแล้วยกตัวฉันไปนั่งตักเขา ฉันจึงหันหน้าไปหาเขาแล้วเอาคางเกยไหล่เขาไว้
“ถ้าพวกเธอเรียนจบแล้วล่ะ”
“ฉันก็ให้พวกเธอไปทำมาหากินเองสิ”
“จริงนะ”ยกถามเขาอย่างดีใจ
“จริง ไปกันเถอะจะสายแล้ว”เขาบอกแล้วฉันจึงเดินไปหยิบกระเป๋าที่ห้องนอนของเขา
-บนรถ
“ทำไมวันนี้มีคนมารับอ่ะ”เธอกระซิบถามเขาเพราะกลัวคนไม่คุ้นหน้าได้ยิน
“เอาหูมานี่ มันชื่อแบล็คลูกน้องคนสนิทฉันเอง”เขาแกล้งกระซิบตอบตามเธอ
“ตั้งแต่มียัยเด็กนี่พูดมากนะไอ้ม่อน”ลูกน้องคนสนิทเขาพูดขึ้น
“ก็ธรรมดาดิวะ!”เขาตอบกลับเสียงแข็ง
“คุณพูดกูมึงกับลูกน้องด้วยหรอคะ?”เเละเธอก็ขยับหน้าเข้าไปกระซิบถามเขา
“มันไม่ใช่ลูกน้องฉัน มันเป็นเพื่อนฉัน”เขาเอาหน้าเข้ามากระซิบตอบเธอกลับ
-ไดม่อน
เธอกระซิบผมแบบนี้แม่งโคตรน่ารักผมเลยกระซิบตามเธอไป แถมเธอแม่งทำหน้างงได้โคตรน่ากระแทก
“อือออ~~”ผมเห็นเธอนอนหัวพิงกระจกผมเลยเอาตัวเธอนอนลงหนุนขาผม
“จริงจังมั้ยคนนี้”ไอ้แบล็คถามผม
“ไม่รู้ดิ ก็น่ารักดีไม่เหมือนทุกคน”ผมตอบไอ้แบล็คแต่ผมมองหน้าเธอแล้วเอาผมที่บังหน้าเธอไปทัดหู
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
