ตอนที่ 7
2109 คำ
ช่วงบ่ายทุกคนเข้าห้องสอบ ครูคุมสอบเดินแจกชุดข้อสอบวิชาฟิสิกส์ เป็นวิชาแรกของบ่ายนี้ อิงเยว่ นั่งทำข้อสอบแบบสบายๆ เหมือนเดิมทำไปช้าๆ หน่อยเสร็จแล้วก็นั่งอ่านเล่นไปก่อนพอถึงเวลา ครึ่งชั่วโมง เธอก็วางดินสอและคำตอบไว้มุมขวาโต๊ะ ก่อนที่จะลุกไปส่งครูผู้คุมสอบ และขอทำข้อสอบวิชาถัดไป ภาษาอังกฤษ ครูที่คุมสอบหยิบให้และหันไปคอยมองดูนักเรียนในห้องสอบต่อ อิงเยว่ ขอบคุณครูแล้วมานั่งสอบภาษาอังกฤษง่ายๆ ตรงหน้า ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที ก็ทำเสร็จ เธอนั่งอ่านจนครบเวลาครึ่งชั่วโมง ก่อนจะส่งกระดาษคำตอบ ครูที่คุมสอบจึงอนุญาตให้กลับได้เลยเพราะวันนี้มีสอบแค่นี้ และสอบพรุ่งนี้อีกวันก็เสร็จ ก่อนกลับครูที่คุมสอบได้ชมเธอเรื่องที่สอบคณิตศาสตร์ได้เต็มทุกข้อ
อิงเยว่ ขอบคุณครูเสร็จ จึงออกมารอน้องชายที่สวนหย่อมหน้าโรงเรียนเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน เพราะนัดกันไว้แล้วเธอหยิบหนังสือเคมีมาอ่านเล่น ๆ เพื่อฆ่าเวลา ระหว่างนั่งอ่านหนังสือเคมีนึกอะไรขึ้นได้ เธอวางหนังสือลงและตรวจสถานะตัวเองในระบบ เพื่อเช็กแต้มคะแนนเธอเผลอซื้อของไปหลายอย่างเลยเมื่อเช้า
'ข้อมูลส่วนตัว"
วันที่ปัจจุบัน : 07/09/1974
ชื่อผู้ใช้ระบบ : จ้าว อิงเยว่ ลำดับที่ 901
อายุ : 17 ปี (วันเกิด 11 /08/ 1957)
สถานะ : โสด (กำลังจะมีคู่หมั้น)
สมรรถภาพ: ปกติ
คะแนนใหม่ : - แต้ม
คะแนนสะสม: 498,040 แต้ม
เหรียญทองใหม่: -
เหรียญทองสะสม: 350,000 เหรียญ
' ลดลงอีกแล้วแต้มฉัน กว่าจะทำได้ 100 คะแนน ก็แสนลำบาก เวลาจ่ายง่ายจัง ไม่ได้แล้วจะใช้แต่อารมณ์ไม่ได้แล้ว' อิงเยว่คิดคนเดียว แต่ก็ยังแวะเข้าร้านค้าระบบ เพื่อดูอะไรกินรองท้องแต่ที่พอจะไม่สะดุดตาคงเป็นพวกหมั่นโถวกับซาลาเปานี่แหละ ลูก ละ 5 คะแนน ลูกเดียวจะกินอิ่มไหมนะ เธอสั่งซื้อมาอย่างละ 2 ลูกหมดไปอีก 20 แต้ม แต่ก็หิวนี่นา นั่งกินหมั่นโถวไปแค่ครึ่งลูกความอิ่มก็มาเยือนอาจเพราะร่างนี้กินน้อยจนเป็นนิสัยทำให้เธออิ่มเร็วขนาดนี้ ทั้งที่คิดว่าลูกเดียวไม่น่าอิ่ม
" โฮส ไม่ต้องแปลกใจ อาหารในร้านค้าระบบ จะมีสารอาหารเข้มข้นทำให้ทานอิ่มเร็วและอร่อยอยู่ท้องนานครับ"
" แบบนี้นี่เอง กินไม่หมดเลย ทำไงล่ะทีนี้"
" โอส ฝากเก็บไว้ในช่องว่างได้นี่ครับ ของจะใหม่สด เสมอ "
" อืม ถ้าอย่างนั้นที่เหลือทานนี่ก็เก็บไว้ทานวันหลังได้สินะ ฉันจะเอาหมั่นโถวไว้ให้อาเจี้ยน 1 ลูก และเอาซาลาเปาไปฝากพ่อกับแม่คนละลูกดีกว่า "
" ครับ "
เธอหยิบกระบอกน้ำมาดื่ม น้องชายก็ออกมาพอดี
" พี่สาวอิง ทำข้อสอบได้ไหม ทำไมออกมาเร็วจังล่ะ"
" ทำไม่ได้จะออกมาเร็วไหมล่ะ ก็ต้องทำได้อยู่แล้ว"
" ครับ ผมก็พอทำได้ แต่ไม่มั่นใจหลายข้อเหมือนกัน"
" ถ้านายอยากให้พี่ช่วยก็บอกนะ พี่สอนให้ได้"
" ครับ กลับกันเถอะ"
" นายกินหมั่นโถวรองท้องก่อน กว่าจะถึงบ้าน"
" พี่ไปซื้อที่ไหนมา ลูกใหญ่เชียวหอมด้วย"
" อ้อ พี่ออกไปซื้อข้างนอกมา คงเป็นคนขายใหม่ เพราะพึ่งเคยเห็น พี่ซื้อซาลาเปาไปฝากพ่อแม่ด้วย "
" พี่สาวมีเงินพอหรือ ลูกหนึ่งคงหลายเงินอยู่นะครับ"
" มีสิเงินพี่สาวเก็บไว้นานแล้วล่ะ รีบกินเถอะจะได้กลับบ้าน " อิงเยว่ตัดบทเพราะไม่อยากตอบคำถามน้องชายอีก เธอลืมตัวได้ยังไงว่าสมัยนี้ ซื้อของลำบากต้องมีคูปองอาหารด้วย
" ครับ"
หลี่เจี้ยนเห็นพี่สาว พูดแบบนั้นก็ไม่ซักถามอีก เพราะกลัวพี่สาวรำคาญแต่ที่ถามก็เพราะเป็นห่วงพี่สาวเท่านั้น พอเขากัดหมั่นโถวเข้าปาก ความอร่อยนุ่มเนียนของแป้งหมั่นโถว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาไม่เคยกินหมั่นโถวอร่อยแบบนี้มาก่อนเลย เขากินไปและมองที่พี่สาวอย่างซึ้งใจของอร่อยขนาดนี้พี่สาวยังแบ่งให้เขาได้กินด้วย เงินเก็บที่ประหยัดแม้แต่ขนมสักก้อนก็ไม่เคยซื้อกิน คงจะหมดแล้ว กับค่าหมั่นโถวและซาลาเปาที่ถืออยู่ในมือนั่น พี่สาวของเขาดีที่สุดจริงๆ
" ติ้ง...คะแนนความพึงพอใจจากคงามสัมพันธ์พี่น้อง + 30 แต้ม "
" โฮส ยินดีด้วยนะครับ "
'อืม อย่างน้อยก็ยังมีกำไรถ้าหักค่าซาลาเปากับหมั่นโถวแล้วนะ' อิงเยว่ หันไปยิ้มกับน้องชายที่กำลังกินอย่างอร่อย
" อร่อยไหม "
" ครับ อร่อยมากแบบไม่เคยกินที่ไหนมาก่อนเลย"
"อืม อร่อยก็ดีแล้ว ถ้าเจอรอบหน้าพี่สาวจะซื้อให้กินใหม่ "
" ครับ กลับบ้านผมจะเอาเงินเก็บมาให้พี่สาวไว้ซื้อครับ"
" ไม่ต้องหรอกพี่สาวมีเงินพอซื้อให้อาเจี้ยนกินสบายมาก "
" อิ่มมากเลยครับเหมือนกินข้าวไปสัก 3 ถ้วยเลย"
" อืมกินน้ำเถอะ จะได้กลับบ้านสักที"
" ครับ"
ทั้งสองกลับมาถึงบ้านตามเวลาปกติเพราะต้องมารอรถประจำทาง ตามเวลารถวิ่งเหมือนทุกวัน
" กลับมาแล้วค่ะ/ครับ"
" อาเจี้ยน เสี่ยวอิง กลับมาแล้วหรือ " ย่าจ้าวนั่งเล่นอยู่แคร่หน้าบ้าน ดูหลานเล็กที่เล่นอยู่ตรงลานบ้าน พี่สะใภ้คงทำงานบ้านอยู่กระมัง
" ค่ะ /ครับ "
" อืมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ "
" ค่ะ คุณย่า เดี๋ยวหนูไปรดน้ำผักก่อนนะคะ"
" กลับมาเหนื่อยๆ พักก่อนเถอะ ยังสอบไม่เสร็จก็ไปอ่านหนังสือเถอะ คนอื่นเขาอยู่กันเฉยๆ ก็ให้ทำงานบ้าง"
ย่าจ้าวบอก เพราะเฟยเถา ตอนนี้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนอยู่ที่ศาลากลางหมู่บ้านตั้งแต่บ่ายๆ ยังไม่กลับมา ย่าจ้าวรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนิสัยหลานสาวคนนี้นัก ถูกพ่อแม่ตามใจมาแต่เด็กด้วยเป็นน้องสาวคนเล็ก ของลูกชายคนโต ทำให้นิสัยเสียไม่น้อย
" ไม่เป็นไรค่ะหนูไม่เหนื่อยอะไร "
" ย่าครับผมจะไปหาบน้ำเสร็จแล้วจึงค่อยมาอ่านหนังสือ ก็ได้ครับ " หลี่เจี้ยน
" อืม หลานอยากทำอะไรก็ทำเถอะ "
" ครับ/ค่ะ"
เมื่อเข้าห้องเปลี่ยนชุดเสร็จ ก็ออกไปหลังบ้านทำงานที่เคยทำ อิงเยว่ รดน้ำผักเกือบ 10 แปลง ที่ปลูกไว้ทานในบ้าน ส่วนหลี่เจี้ยน ตักน้ำใส่อ่างน้ำอาบ น้ำใช้กิน ใช้ทำกับข้าว ล้างจานในครัว ใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมง หรือครึ่งชั่วยาม จึงเสร็จ อิงเยว่ เอาเสื้อผ้านักเรียนที่ใส่แล้วของเธอและน้องชาย ออกมานั่งซักที่บ่อน้ำ หลี่เจี้ยนช่วยตักน้ำให้ เพราะมีคนละ 2 ชุดจึงต้องซักทุกวันใส่สลับกันไป
เฟยเถากลับเข้าบ้านก็เย็นจนเกือบจะถึงเวลาเลิกงานของทุกคนในบ้าน ย่าจ้าวเห็นจึงเรียกไว้และให้ไปช่วยพี่สะใภ้ทำกับข้าวบ้าง
" อาเถา ทำไมกลับมาเสียเย็นแบบนี้ งานบ้านไม่คิดจะทำช่วยกันเลยหรือไง ย่าไม่แปลกใจเลยว่าอายุป่านนี้ ยังไม่มีใครกล้ามาขอแต่งงาน"
" คุณย่า จะให้ทำอะไรคะ ในบ้านก็มีคนทำอยู่แล้วไม่ใช่หน้าที่หนูเสียหน่อย และที่ไม่มีคนมาขอเพราะหนูไม่เอาเองต่างหาก ผู้ชายในหมู่บ้านมีแต่ชาวบ้านทำนา จนก็จนใครจะอยากไปลำบากกัน"
" อ้อ เพราะมีคนทำจึงไม่คิดจะทำอะไรวันๆ เอาแต่กินๆ นอนๆ และไปนั่งสุมหัวกันกลางหมู่บ้านให้ชาวบ้านเขานินทา ไม่แปลกใจเลยที่อายุป่านนี้ยังหาคนจะมาหมั้นหมายก็ไม่มี ช่างเปิดหูเปิดตายัยแก่อย่างฉันจริงๆ "
" คุณย่าก็ว่าแต่หนู นั่นแหละทีกับอาอิง ทำงามหน้ายังไงก็ไม่เคยว่า"
" แล้วจะให้ย่าว่าอะไร และน้องไปทำอะไรงามหน้า พูดให้ดีๆ นะเฟยเถา น้องวิ่งไปกระโดดน้ำเพื่อสร้างเรื่องเองหรือเป็นเธอที่พาน้องไปตกน้ำกัน น้องกลับมาทำงานบ้านเรียบร้อย เธออยู่บ้านทั้งวันทำอะไรบ้าง ช่วยอะไรบ้าง เย็นนี้ไม่ต้องกินข้าวดีไหมอะไรก็ไม่ยอมทำช่วย ทั้งงานนอกบ้าน งานในบ้าน ไม่เอาอะไรสักอย่าง "
" คุณย่า" เฟยเถาเรียกย่าเสียงดังออกไปถึงหน้าบ้าน อิงเยว่ได้ยินจึงวิ่งออกมาดูเพราะกลัวย่าโมโหจนลมขึ้นอีก และตอนนี้ลุงใหญ่กับป้าสะใภ้และแม่กลับมาถึงพอดี ได้ยินเสียงแม่กับลูกสาวที่กำลังทะเลาะกันและลูกสาว เรียกแม่เขาเสียงดังอยู่ในบ้าน
" จ้าวเฟยเถา " เสียงลุงใหญ่ดังขึ้น
พอเฟยเถา ได้ยินพ่อเรียก ซื้อแซ่ก็เสียวหลังวาบเพราะปกติถ้าไม่โมโหมาก พ่อจะไม่เรียกแบบนี้ จึงก้มหน้าลง และเงียบเสียงทันที
" ลู่ฟาง เธอดูลูกสาวเธอเถียงคุณแม่ฉอดๆ เธอไปสั่งสอนให้ดี ถ้ามีแบบนี้อีกอย่าหาว่าฉันไม่เตือน วันนี้ไม่ต้องให้กินข้าวเย็น ให้กลับไปอยู่แต่ในห้องสำนึกผิดและไม่ต้องออกมา" ลุงใหญ่
" พ่อคะ หนูไม่ยอมนะคะ หนูไม่ผิดสักหน่อย เอะอะคุณย่าก็ว่าแต่หนูคนเดียว แบบนี้คุณย่า อยุติธรรม ชัดๆ"
" เพี้ย..."
เสียงฝ่ามือกระทบแก้ม จนเฟยเถาถึงกับหน้าหันไปตามแรงตบของพ่อเธอ
" เจ้าใหญ่/ คุณคะ " เสียงย่าจ้าว/ป้าสะใภ้ใหญ่
" ไป แกจะไปไหนก็ไปอย่าให้ฉันเห็นหน้าแกอีก คนเหลือขออย่างแก ฉันจะไม่ทนอีกต่อไปในเมื่อบอกสอนอะไรไม่ได้ก็อย่ามาเรียกฉันว่าพ่อ คนที่แกตราหน้าคือย่าแกเป็นแม่ของฉัน แกกล้าดียังไงมาว่าแม่ของฉันว่าอยุติธรรม อกตัญญูจริงๆ แม่ครับผมขอโทษที่เลี้ยงลูกให้เป็นคนอกตัญญูแบบนี้ผมไม่ดีเอง " ลุงใหญ่
" ฉันด้วยค่ะคุณแม่ ฉันไม่ดีสั่งสอนลูกให้เป็นคนดีไม่ได้ ฉันละอายใจเหลือเกิน"ป้าสะใภ้
" นี่พอเถอะ อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่โตเลย สะใภ้ใหญ่ ยังไงก็หาคู่ให้เฟยเถาแต่งออกไปเถอะ แต่คงต้องไปไกลหน่อยเพราะในละแวกนี้คงไม่มีใครอยากรับลูกสาวเธอไปเป็นสะใภ้หรอก"
" ฉันจะลองหาถามแม่สื่อดูนะคะคุณแม่ "
เฟยเถา ที่วิ่งเข้าห้องมาต้องแต่โดนพ่อตบและใล่ตะเพิดออกมาแอบฟังอยู่ก็นิ่งค้าง ย่าถึงขนาดให้แม่เธอหาบ้านสามีให้เธอคงอยู่บ้านหลังนี้ยากแล้วสินะ
หลี่อิงกับอิงเยว่ ที่อยู่ในเหตุการณ์ ได้แต่เงียบตอนที่ลุงใหญ่ตบ เฟยเถา อิงเยว่ถึงกับตาโต เธอไม่เคยถูกพ่อแม่ตีแบบนี้มาก่อน เพราะไม่เคยดื้อหรือเถียงพ่อแม่ อีกอย่างพ่อแม่เธอก็แทบไม่เคยเสียงดังหรือดุด่าแบบนี้ ถ้าทำผิดก็แค่สั่งสอนและบอกอย่าทำอีก ย่ายิ่งแล้วใหญ่ ปกติย่าจะใจดีและพูดดีกับทุกคน น้อยคนที่จะโดนย่าดุ ก็คงมีแต่พี่สาวเถา คนนี้กระมัง .
เมื่อทุกคนกลับมาหมดแล้ว ปู่กับย่าเข้าไปในห้อง ย่าคงจะเล่าเรื่องให้ปู่ฟังแล้ว และแม่เธอก็เรียกพ่อเข้ามาในห้อง หลี่เจี้ยน นั่งอ่านหนังสือวิทยาศาสตร์อยู่ในห้อง ก็พอได้ฟังไปด้วย อิงเยว่ หยิบซาลาเปาในกระเป๋าออกมาให้ พ่อกับแม่ พ่อเธอบอกให้เธอกับน้องกิน เธอจึงบอกว่ากินไปแล้วคนละลูก พ่อจึงหยิบซาลาเปามาลูกหนึ่งและแบ่งครึ่งกับแม่ เพราะลูกใหญ่ กินคนละครึ่งก็อิ่มถึง 6-7 ส่วน แม่เองก็อิ่มจนกินเกือบไม่หมด พ่อจึงเก็บอีกลูกไปให้ ปู่กับย่า ให้ได้กินด้วย อิงเยว่เองก็ลืมคิดอีกแล้ว ว่ามีปู่กับย่าด้วย แต่ถ้าเอาออกมาเยอะก็จะเป็นที่สงสัยอีก แบบนี้ก็คงดีแล้วล่ะ.
🙏ขอบคุณค่ะ ♥️
- ผู้เขียน
