ตอนที่ 4
1919 คำ
"เอลิค ตอนนี้ฉันต้องการยาแก้ปวดแก้อักเสบ สักชุด "
"เอลิค จัดการให้ได้ครับ รอสักครู่ ชุดยาแก้ปวดแก้อักเสบ เป็นยา ที่ผลิตในปี 2100 สรรพคุณ ทานชุดเดียวรักษาอาการปวดทุกชนิดให้หายภายใน 5 นาที และไม่มีผลข้างเคียงใดๆ "
" ขนาดนั้นเชียว ราคาล่ะ"
" ราคาชุดละ 1,000 แต้มหรือ 10 เหรียญทองครับ"
" โห แพงมากเลยนะ ฉันต้องทำความดีกี่ครั้งกันเนี๊ยะ เอาว่ะ แลกกับการหายป่วย ความไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐนี่ก็ต้องยอม แล้วเอาออกมาทางไหน แบบไหน "
" โฮส ยืนยันการแลกในระบบก่อนนะครับ แล้วของจะเข้ามาอยู่ในคลังที่เก็บส่วนตัวของโฮส ที่มาช่องว่าง ให้เก็บของได้และนำออกมาได้ทุกเวลา ช่องว่างของโฮส ตอนนี้ยังไม่กว้างมากถ้าโฮส สามารถสะสมคะแนนได้เยอะ ๆ เลเวลจะเพิ่มขึ้นและช่องว่างก็จะกว้างขึ้นตามเลเวล ครับ และถ้าโอส ต้องการของในช่องว่างโฮสแค่คิด ของสิ่งนั้นก็จะออกมาในที่ๆ โฮสต้องการครับ"
" มิติ เหมือนในนิยายใช่ไหม ไหนดูสิ กว้างแค่ไหน ยืนยันแลกซื้อยาแก้ปวด"
เธอยืนยันแลกซื้อยาแก้ปวดแล้วจึงดูภายในช่องว่างมีช่องว่างเป็นที่เก็บของ ที่มีความกว้างราวๆ 2 เมตร *2 เมตร *2 เมตร และมีชั้นวางอยู่ภายในด้วย และตอนนี้มียาที่อยู่ในหลอดแก้ว เล็กๆ วางอยู่ในชั้นภายในเป็นยาเม็ดสีชมพู 1 เม็ด ขนาดเท่าเม็ดยาทั่วไป เธอรีบเรียกยาออกมาก่อนที่แม่จะเข้ามา จากนั้นก็โยนเข้าปาก เพียงยาเข้าไปภายในช่องปากก็ละลายเข้าไปในปากทันที
" อืม ละลายเร็วจังเลยยังไม่รู้รสเลย"
" ยาในอนาคตที่พัฒนาแล้วไม่มีรสชาติหรอกครับโฮส "
" ขอเช็กยอดคะแนนหน่อยสิ เหลือเท่าไหร่" อิงเยว่ สั่งเปิดข้อมูลส่วนตัว
วันที่ปัจจุบัน : 06/09/1974
ชื่อผู้ใช้ระบบ : จ้าว เยว่อิง ลำดับที่ 901
อายุ : 17 ปี (วันเกิด 11 /08/ 1957)
สถานะ : โสด (กำลังจะมีคู่หมั้น)
สมรรถภาพ: ปกติ
คะแนนใหม่ : 100 แต้ม
คะแนนสะสม: 499,100 แต้ม
เหรียญทองใหม่: -
เหรียญทองสะสม: 350,000 เหรียญ
" เอลิค อะไรคือกำลังจะมีคู่หมั้น มีมายังไงและตอนไหนเหรอ"
" โฮส คงไม่มีความทรงจำช่วงที่กำลังทำการย้าย เอลิคจะอธิบายอีกครั้ง จากขนบธรรมเนียมของยุคนี้ ชายหญิง ที่ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องร่วมสายเลือด หากมีการแนบชิดกันจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ถือว่าผิดธรรมเนียม และฝ่ายหญิงถือว่าเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว ฝ่ายชายจึงต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน กับหญิงสาว และตอนที่โฮส ตกน้ำก็มีชายหนุ่มแซ่ หวัง คนนั้นลงไปช่วยและอุ้มโฮสขึ้นจากน้ำ จึงเกิดความใกล้ชิดกัน และด้วยเหตุนี้ สถานะของโฮส จึงมีวงเล็บอย่างที่เห็น ครับ "
" ทำไมฉันจำหน้าคนนั้นไม่ได้ล่ะ เอลิค นายไม่ได้ใส่ความจำส่วนนี้มาเหรอ" อิงเยว่ทบทวนเหตุการณ์แล้วแต่ก็ยังจำไม่ได้จึงต้องถามระบบเอลิคให้รู้เรื่อง ไม่ได้หรอกเธอจะไม่ยอมเสียรู้ระบบเป็นอันขาด
" ...." โฮสจะจำได้ยังไงก็ตอนขึ้นจากน้ำโฮส สลบพึ่งมาตื่นตอนถึงบ้านแล้ว เอลิคได้แต่บ่นกับตัวเอง เขารับรู้ถึงความคิดของโอสทุกอย่าง '
" อิงเอ๋อ แม่เอาข้าวต้มมาให้ กินก่อนเดี๋ยวจะปวดท้อง พึ่งกินยาไปเดี๋ยวยาจะกัดท้องเอา" แม่เปิดประตูเข้ามาพร้อมถ้วยข้าวต้ม
" ยากัดท้องได้หรือคะแม่ มันไม่มีฟันเสียหน่อย " เธอแกล้งถามแม่ กับคำพูดที่แม่ใช้หลอกเธอตั้งแต่เป็นเด็กจนทุกวันนี้
" หายดีแล้วใช่ไหมยอกย้อนแม่ได้หือ" แม่จ้าว บีบแก้มลูกสาวเบาๆ แต่ก็ขึ้นรอยด้วยผิวที่ขาวจัดของลูกสาว
" โอ๊ย แม่คะเจ็บ" เธอแกล้งร้องเสียงดังจนแม่จ้าวตกใจ
" ไหนๆ เจ็บตรงไหน แก้มลูกไปโดนกระแทกมาด้วยไหม แม่บีบเบาๆ เองนะ" หลี่อิงลูบเบาๆ ที่แก้มลูกสาวและเป่าไปด้วย
อิงเยว่ ตอนเป็นอยู่ภพเก่าไม่ค่อยได้อยู่กับแม่ ตอนเด็กก็อยู่กับพี่เลี้ยง โตขึ้นมาถึง 7 ขวบเธอก็ทำทุกอย่างได้เอง แต่มีป้าแม่บ้านทำงานบ้านให้ เธอเรียนตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นทุกวันทั้งเรียนที่โรงเรียนและเรียนพิเศษแต่ละวิชาทุกวัน เสาร์ อาทิตย์ ก็มีติวตามโรงเรียนกวดวิชา แทบไม่เคยได้หยุด และจะมีรถรับส่ง ส่วนพ่อกับแม่ท่านก็มีงานของท่าน ยุ่งมากเหมือนกันกลับมาถึงบ้านกินข้าวเสร็จก็เข้าห้องอ่านหนังสือ ทำการบ้าน นอน วนลูปอยู่แบบนั้นจนเรียนจบมัธยมและพอเข้ามหาลัยระยะห่างของเธอกับพ่อแม่ก็มีมากขึ้นไปอีก จนไม่เคยมีโมเมนท์แบบนี้มาก่อน มันก็ทำให้จั๊กจี้หัวใจดีเหมือนกันและอบอุ่นใจไปอีกแบบ.
" หนู ไม่เจ็บแล้วค่ะ แม่หนู แกล้งร้องเฉยๆ ค่ะ"
" หืม เด็กคนนี้นี่ เดี๋ยวเถอะ ว่าแต่ทำไมลูกถึงตกลงไปในน้ำได้ล่ะ ไหนบอกว่าจะอ่านหนังสือใกล้สอบแล้ว "
" อ้อ พี่สาวเถา ให้ไปช่วยบิดผ้านวมค่ะ แต่หนูจับไม่ดีเลยสะดุดขาตัวเอง ตกลงไปในน้ำค่ะ"
" ทีหลังอย่าไปตรงนั้นอีกนะลูก รู้ไหมถ้าคนช่วยไม่ทัน หนูจะเป็นอย่างไร "
" หนูรู้แล้วค่ะ แม่ " จะไม่รู้ได้ยังไงในเมื่อเหตุการณ์นี้ทำให้เจ้าของร่างสิ้นชีพไปแล้วยังไงหละ
" กินข้าวเถอะ จะได้นอนพักสักหน่อย แม่จะไปเก็บชามล้างก่อน พ่อน่าจะไปทำงานแล้ว"
" ค่ะ ขอบคุณค่ะแม่"
อิงเยว่ ทานข้าวต้มเปล่า ที่แม่ตักมาให้เธอทบทวนเรื่องราวก่อนจะตกน้ำ แต่ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ
" เอลิค เรื่องที่ฉันตกน้ำมีอะไรอีกหรือเปล่า"
" เอลิค บอกได้ครับ โฮสตกลงไปในน้ำเองเอง แต่สาเหตุเกิดจากความตั้งใจของญาติผู้พี่ของโฮส ที่ต้องการให้โฮส เสียหายกับใครคนหนึ่งแต่เธอไม่ได้คิดถึงขั้นฆ่าโฮส หรอก ครับ"
" เสียหายกับใคร"
" เป็นชายหนุ่มที่อยู่ท้ายหมู่บ้าน เป็นลูกแม่หม้ายฐานะยากจน แต่เขาคนนั้นก็เป็นคนดีคนหนึ่ง เขาก็ถูกหลอกมาเหมือนกัน แต่ว่าเหตุการณ์กลับไม่ได้เป็นไปตามแผนเพราะโฮส ตกตรงน้ำลึก และชายแซ่หวัง ผ่านมาเสียก่อน ครับ"
" อืม เข้าใจแล้วร้ายมากนะพี่สาวเถา ถึงไม่ได้ฆ่าฉันโดยตรงแต่การทำให้ฉันเสียหายจนต้องแต่งงาน มันก็เหมือนฆ่าฉันทั้งเป็นอยู่ดี "
" ครับ แต่โฮส พยายามอย่ามีเรื่องกับใครโดยไม่จำเป็นนะครับ เพราะคะแนนโฮสอาจจะหายไปได้ "
" อ้าว ทำไมหละแบบนี้ก็ต้องยอมอย่างเดียวเหรอ"
" ไม่ใช่ยอมหรือไม่ยอม แต่โฮสต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้าง ทุกคนให้พวกเขาพึงพอใจโฮสถึงจะได้คะแนน ครับ"
หลังจากกินข้าวเสร็จก็นำชามมาล้างในครัว และเจอพี่สาวเฟยเถา ที่กำลังเดินออกมาจากห้องฝั่งบ้านลุงใหญ่ บ้านจ้าวยังไม่ได้แยกบ้านแต่อยู่คนละฝั่งบ้านสามมีสามห้องนอน โดยตอนนี้เธอนอนคนละห้องกับน้องชาย ถ้าพี่ชายใหญ่กลับมาจะนอนตรงห้องโถง พ่อเองก็อยากทำห้องเพิ่มแต่เงินยังไม่พอ และลูกชายก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ลูกชายส่งเงินเดือนมาทุกเดือน ๆ ละ 10 หยวน พ่อก็นำเข้ากองกลางบ้านจ้าวทั้งหมด เพราะแม่เฒ่าเจ้าหรือย่าของอิงเยว่ เป็นคนเก็บเงินเพื่อส่งหลานๆ ได้เรียนกันทุกคน ย่าจ้าวของเธอเป็นคนยุติธรรมไม่ต้องกลัวจะลำเอียง ทุกคนได้ของเท่าเทียมกันทุกคน ทั้งบ้านลุงใหญ่และบ้านสาม ของเธอ
" เสี่ยวอิง หลานหายแล้วหรือทำไมออกมาจากห้อง เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้นะ ไปๆ เข้าห้องไปพัก ทีหลังห้ามไปซักผ้าที่หนองใหญ่อีกแล้วนะ อาเถา ปกติก็ไม่เคยไปซักที่หนองใหญ่ แล้วทำไมวันนี้พาน้องไป "
ย่าจ้าว ที่นั่งพักอยู่ห้องโถง เห็นหลานสาวทั้งสองคน จึงได้ซักถามความจริงกะจะซักถามกันตอนเย็น ให้ดูอาการหลานสาวก่อน แต่เห็นแล้วก็อดถามไม่ได้
" คุณย่า คือหนูคิดว่าไปซักที่หนองจะได้ไม่ต้องตักน้ำในบ่อลึกเท่านั้นเองค่ะ "
" แล้วทำไมไม่ซักตรงน้ำตื้น ไปทำอะไรตรงน้ำลึก และยังให้น้องยืนฝั่งหนองอีก อาเถาถึงเจ้าจะขี้เกียจก็ไม่สมควรจะเอาเปรียบคนอื่น หากวันนี้ไม่มีคนอยู่ตรงนั้นช่วย เสี่ยวอิงไม่ทัน แล้วจะทำอย่างไร หลานจะช่วยอะไรน้องได้ไหม"
" หนู..หนู ขอโทษค่ะ หนูไม่คิดว่าน้ำจะลึกขนาดนั้น"
" ฮึ สุดท้ายก็ยอมรับแล้วสินะว่าตั้งใจทำเสี่ยวอิงตกน้ำ ย่าไม่คิดว่าหลานจะทำกับน้องลง"
" เปล่านะคะ คุณย่าหนูไม่ได้ทำอาอิงตกน้ำ อาอิงเสียหลักตกลงไปเอง ถ้าไม่เชื่อถามอาอิงดูก็ได้ค่ะ"
อิงเยว่ ยืนฟังแต่ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้แม่ของเธอก็มายืนอยู่ข้างๆ ด้วย
" เสี่ยวอิง บอกย่าได้ไหมหลานตกลงไปในหนองน้ำได้ยังไง "
" เอ่อ ..." อิงเยว่เหลือบตามองเฟยเถานิดหน่อย
" ไม่ต้องกลัวย่าจะให้ความเป็นธรรมกับเจ้าแน่นอน"
" หนู จับชายผ้าอยู่คนละด้านกับพี่สาวเถา และจังหวะที่พี่สาวบิดผ้าและสลัด ผ้าหลุดมือหนูรีบคว้าเลยสะดุดตกลงน้ำค่ะ "
" ที่ตั้งกว้างทำไมไปยืนใกล้หนองน้ำกันนัก" ย่าหันไปทางเฟยเถา
" เอ่อ หนูไม่คิดว่าอาอิงจะเสียหลักตกลงไปนี่คะ" เฟยเถาหลบสายตาผู้เป็นย่า
" หนูหายแล้วค่ะคุณย่า พี่สาวคงไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ ใช่ไหมคะ พี่สาวเถา"
" อืม ใช่ พี่สาวขอโทษนะ"
" ค่ะ "
" คุณแม่ค่ะ เรื่องผ่านไปแล้ว ก็ให้จบแค่นี้เถอะค่ะ " หลี่อิง
" อืม ทีหลังอย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้อีก นะ อาเถา แล้วหลานจะมาหาว่าย่าใจร้ายไม่ได้นะ"
"ค่ะ คุณย่า "
อิงเยว่ กลับมาที่ห้องของเธอ และด้วยไม่มีอะไรทำเธอจึงหยิบ หนังสือ ออกมาอ่านอย่างเคยชิน เพราะที่นี่เธอยังเรียนไม่จบ และกำลังจะสอบกลางภาค ในวันเปิดเรียนที่จะถึงนี้ เมื่ออ่านหนังสือ ที่ร่างนี้เรียนอยู่เป็นหนังสือ มัธยมปลาย ซึ่งเรื่องเรียนสำหรับเธอแล้ว ไม่ใช่ปัญหา เธออ่านเพียงครู่เดียวก็เข้าใจทุกอย่างต่างกันเพียงภาษา อ่าน เขียน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ เธอลำบากเพราะมีความทรงจำของร่างเดิม บวกกับความอัจฉริยะ ของเธอแล้วก็ง่ายมากสำหรับเธอ.
#ขอบคุณค่ะ🙏♥️
## ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อเรื่อง นะคะ ยังเป็นโครงเรื่องเดิมค่ะ 🙏
- ผู้เขียน
