ตอนที่ 3
1864 คำ
หวัง เหอตี้ เป็นยุวชนปัญญาชน ที่อาสามาทำงานในชนบท เมื่อ 3 ปีที่แล้วตั้งแต่เขาอายุ 17 ปี ตอนนี้เขาอายุ 20 ปีแล้ว พ่อกับแม่และน้องๆ อยู่ที่เมืองหลวงในมณฑล เหอเปย์ เมืองฉือเจียจวง พ่อแม่เขาเป็นนักวิชาการ ตอนนั้นบ้านของเขาโดนเพ่งเล็งว่าเป็นครอบครัว ชนชั้นศักดินา พ่อแม่จึงตัดสินใจส่งเขามาอยู่ที่ชนบท แทนการลี้ภัยไปต่างประเทศ เพราะเขาพึ่งเรียนจบมัธยมปลายในตอนนั้น
พี่ชายของเขา ต้าลู่ ตอนนั้นอายุ 19 ปี ก็ไปอีกเมือง น้องชายเติ้งหลุนกับน้องสาวซูเม่ย ยังอยู่กับพ่อแม่ และพวกท่านพาหลบไปอยู่ที่ชนบทที่เป็นบ้านเก่าของตาของเขาเอง ที่ไม่ไกลเมืองหลวงนัก และเมื่อปีที่แล้วอาเล็กของเขาที่กลับมาจากต่างประเทศได้เข้าทำงาน ในหน่วยการปกครองของกองทัพจึงได้ ไปรับพ่อแม่และน้องๆ กลับมาอยู่ที่บ้านได้ตามปกติแล้ว และไม่มีใครมายุ่งกับบ้านของเขาอีก
เพราะตำแหน่งของอาเล็กก็สูงพอสมควร ฐานะทางบ้านเขาก็ถือว่าอยู่ในระดับมั่งคั่งสมฐานะเป็นตระกูลเก่าแก่และเป็นนักวิชาการตั้งแต่รุ่นปู่ของเขาก็เป็นอาจารย์สอน มหาลัยในเมืองมณฑล และพ่อเขาเองก็เป็นอาจารย์เช่นกันและได้แต่งงานกับแม่เขาที่เป็นอาจารย์สอนที่เดียวกัน ส่วนอารองน้องชายพ่อเป็นหมออยู่โรงพยาบาลที่ ปักกิ่งและแต่งงานกับพยาบาลจึงย้ายไปอยู่ที่ปักกิ่ง
อาเล็กไปเรียนต่อที่ต่างประเทศด้านการปกครอง และพึ่งกลับมาไม่นานมานี้ก่อนจะเข้าทำงานกับกองทัพ ตำแหน่งที่ปรึกษา ของนายพลฯ และได้ทำเรื่องช่วยให้พ่อแม่กับน้องๆ ของเขาได้กลับมาใช้ชีวิตที่บ้านตามปกติ และตอนนี้อาเล็กส่งข่าวมาบอกกับเขาว่ากำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง อีกไม่นานทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดี ให้เขาอดทนไปก่อนแล้วจะแจ้งข่าวมาเป็นระยะ ๆ
ตัวเหอตี้เองตอนนี้ปรับตัวกับการทำงานได้มากขึ้น เขาทำหน้าที่เป็นผู้ช่วย หัวหน้าหน่วย ที่เป็นคนขับรถไถ และรถแทรกเตอร์ คอยจดและบันทึก ผลผลิตชาวบ้านงานอื่นๆ ตามแต่หัวหน้าจะเรียกใช้ วันไหนมีไถนา ก็ค่อนข้างจะเหนื่อยหนัก แต่เขาก็เริ่มชินแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองลำบากอะไร เขาปฏิบัติตัวเหมือนยุวชนคนอื่นๆ ที่เดินทางมาทำงานด้วยกัน ไม่ได้ทำตัวหรูหราโอ้อวดเพราะปกติก็ไม่ได้ชอบความฟุ่มเฟือยอยู่แล้ว พ่อแม่สอนให้รู้จักมัธยัสถ์ มาตั้งแต่เด็กและรู้คุณค่าของข้าวของเครื่องใช้ เขาจึงมีเสื้อผ้าไม่เยอะแต่มีทุกอย่างที่จำเป็น เรื่องอาหารเขาก็จะมีของกินไม่ขาดแต่ไม่ได้หรูหราอะไร กินเหมือนคนอื่นๆ เท่านั้น
หลังจากพักกลางวันแล้วเขาก็ไปทำงานตามปกติ และด้วยงานของเขาทำกับหัวหน้าหน่วยจึงไม่ค่อยมีใครมายุ่งมากนัก
ที่บ้านจ้าวหลัก เมื่อพ่อจ้าวพาลูกสาวกลับมาถึงบ้านแล้ว แม่ของอิงเยว่ ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้อิงเยว่ ที่ตอนนี้เป็น นาถวดี เข้ามาอยู่แทนอิงเยว่ เรียบร้อยแล้ว เธอได้ความจำของอิงเยว่ทุกอย่าง และกำลังเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ อยู่เธอเข้ามาหลังจากที่อิงเยว่ สิ้นใจตอนอยู่ในน้ำก่อนจะถูกช่วยขึ้นจากน้ำ และพากลับมานี่ และแม่ของอิงเยว่ พึ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จ เธอยังไม่ลืมตาเพราะยังมึนๆ หัวอยู่กับความทรงจำมากมายตั้งแต่อิงเยว่เกิด จนถึงวันนี้
" เอลิค " (นาถวดี ต่อไปจะใช้ชื่ออิงเยว่นะคะ)
" ครับ "
" แล้วยังไงต่อ "
" ผมขอแนะนำให้ โฮส รีบตื่นก่อนที่ พ่อแม่จะพาโฮสไปโรงพยาบาลครับ"
" แต่ฉันยังทำตัวไม่ถูก "
" โฮส มีความจำทั้งหมดและรับรู้ความรู้สึกนึกคิดของ ร่างนี้ทั้งหมดแล้ว โฮสจะกลัวอะไรครับ"
" ก็ปกติฉันไม่ค่อยชอบคุยกับใคร ขนาดพ่อกับแม่ฉันยังไม่ค่อยจะคุยด้วยเลย และอีกอย่างตอนนี้ก็ปวดเมื่อยไปหมดแสบคอด้วย"
" อาการเจ็บป่วยเป็นอาการพื้นฐานของ มนุษย์ ถ้าไม่อยากเจ็บป่วยก็ต้องเป็น หุ่นยนต์ หรือระบบแบบเอลิค ครับ"
"...."
" เป็นคำตอบที่ดี ฮึ "
" ทุกคนกำลังเป็นห่วง โฮสสมควรจะส่งสัญญาณบางอย่างให้พวกเขารู้ว่าโฮส ไม่เป็นอะไรแล้ว เช่น ไอ หรือลืมตา นี่เป็นคำแนะนำของเอลิค ครับ"
" ได้ๆ ฉันเชื่อเอลิค "
"แคกๆ แคกๆ ..."
" อิงเอ๋อ ลูกฟื้นแล้ว เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหน " แม่หลี่อิง
" อาอิง ลูกเป็นยังไงบ้าง หือ บอกพ่อมาพ่อจะพาเจ้าไปหาหมอ"
" แม่ พ่อ หนู..." เมื่อพูดออกมา เธอก็พูดเป็นภาษาจีนได้ เหมือนเป็นภาษาที่ใช้ตั้งแต่เกิด
" ว่ายังไง ลูก " แม่หลี่อิง
" หนู สบายดีแล้วค่ะ"
" แต่ลูกกินยาเสียหน่อยนะ จะได้ไม่เป็นไข้ "
แม่ยื่นยาแก้ปวดเหมือนยาพาราฯ ซึ่งสมัยนี้คงแพงมากมาให้ ปกติอิงเยว่คนนี้เกลียดการกินยาเม็ดมาก แต่สำหรับ นาถวดี เธอกินยาและพวกอาหารเสริมสมองมาตั้งแต่เด็ก ทำให้การกินยาของเธอเหมือนการกิน ขนมที่มีรสชาติต่างกันออกไป เธอรับยาแก้ปวด กินอย่างสบายๆ พ่อแม่ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
"..."
" ลูกนอนพักก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปต้มข้าวมาให้กิน พ่อจะได้กินข้าวไปทำงานต่อ "
" ค่ะ"
" คุณก็อยู่ดูลูกไปนะ ผมจะไปลาหัวหน้าให้ "
" ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน"
'ติ้ง....+100 แต้ม # หมายเหตุ คะแนนจากการสร้างความพึงพอใจให้บุคคลสำคัญในชีวิต'
เสียงเตือนเป็นข้อความเข้ามาในสมองของเธอ
' เอลิค คะแนนอะไร และใช้อะไรได้บ้าง "
" ครับ โฮส อย่างที่โฮสทราบระบบได้ติดตั้ง ระบบช่วยเหลือ ระบบร้านค้า ต่างๆ ไว้ให้โฮสตั้งแต่ก่อนจะทำการย้ายโฮสมาที่นี่แล้ว โฮสจะได้รับคะแนนเป็นแต้มจากการทำความดีต่างๆ ในการใช้ชีวิต ตามสถานการณ์ต่างๆ ที่ระบบแม่คิดว่าเป็นการส่งเสริมให้ชีวิตใหม่ของโฮสราบรื่นและเป็นไปในทางที่ดี เพื่อเป็นกำลังใจให้โฮส ดำเนินชีวิตอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข"
" แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าทำอะไรได้คะแนน ไม่ได้คะแนน จะได้ไม่เสียเวลาทำ"
" เอลิค บอกไม่ได้ครับ ภารกิจของโฮส จะไม่มีการแจ้งล่วงหน้า และไม่ระบุภารกิจ คะแนนจะถูกประเมินจาก ระบบแม่ ที่มีการตรวจจับจากชิป ผ่านคลื่นสัญญาณในสมองของโฮส และตรวจจับจากสิ่งมีชีวิต ที่อยู่รอบตัวโฮส ขณะนั้นๆ หากโฮส สร้างความพึงพอใจให้กับสิ่งมีชีวิต ที่มีความสำคัญกับชีวิตของโฮส ระบบแม่ จะเป็นผู้ให้คะแนนกับโฮส โดยตรง เอลิคเป็นแค่ตัวกลางช่วยเหลือ แนะนำโฮส ได้เท่านั้น"
" แล้วระบบร้านค้าอะไรนี่ฉันต้องไปเปิดดูตรงไหนล่ะ"
" อันนี้ เอลิคช่วยโฮส ได้รอสักครู่ เอลิคกำลังจะเปิดระบบร้านค้า โฮส ล็อกอินเข้าระบบได้เลยครับ เอลิค ได้สมัครสมาชิก ระบบร้านค้าไว้ให้เรียบร้อยแล้ว"
" อืม เข้าระบบร้านค้า"
จากนั้นก็มี หน้าต่างระบบขึ้นมาปรากฏตรงหน้า ภายในเป็นเหมือนร้านขายของย่อส่วนเหมือนในเกมทั่วไปเพียงแต่สินค้าเหมือนของจริงตามห้างฯ ทั่วไป แบ่งเป็นโซน ไว้ชัดเจนเพียงคิดถึงยา ก็จะมีหมวดยาให้เลือกมากมาย ตั้งแต่แก้ปวดธรรมดา จนถึงยาเสริมความงามต่างๆ ส่วนหมวด อาหาร ก็มีเนื้อสัตว์ เกือบทุกชนิด ผัก ข้าวสาร แป้ง เครื่องปรุง และอาหารสำเร็จรูป ก็มี บางอย่างเธอก็ไม่รู้จัก ทุกอย่างติดราคาชัดเจน และยังมีหมด ซูเปอร์เซลล์ เธอจึงเปิดดูภายใน มีสินค้าหลายหมวด ที่กำลังลดราคา ตั้งแต่ 50-90% เธอมองอย่างสนใจทันที และตอนนี้ก็รู้สึกหิวแล้วด้วย
" เอลิค ฉันมีแต้มเท่าไหร่"
" โฮส ดูสถานะของโฮส ตรงมุมบนขวามือได้เลยครับ ว่ามีแต้มคะแนนเท่าไหร่ บางอย่างต้องใช้เหรียญทองแลกด้วยนะครับ 100 คะแนนจะแลกเหรียญได้ 1 เหรียญทอง ครับ"
อิงเยว่ เลือกเปิดสถานะของตัวเอง บนมุมขวามือ ที่ปรากฏ
วันที่ปัจจุบัน : 06/09/1974
ชื่อผู้ใช้ระบบ : จ้าว เยว่อิง ลำดับที่ 901
อายุ : 17 ปี (วันเกิด 11 /08/ 1957)
สถานะ : โสด (กำลังจะมีคู่หมั้น)
สมรรถภาพ: มีไข้อ่อนๆ
คะแนนใหม่ : 100 แต้ม
คะแนนสะสม: 500,100 แต้ม
เหรียญทองใหม่: -
เหรียญทองสะสม: 350,000 เหรียญ
" เอลิค อะไรคือคะแนนสะสม เหรียญทองสะสม มาจากไหน เหรอ"
" คะแนนสะสมขอโฮส เป็นหน่วยความดีที่โฮส ได้ทำไว้ในภพที่พึ่งจากมา เป็นคะแนนที่โฮส ได้จากพ่อแม่ เพื่อนๆ ของโฮส และทางระบบแม่ได้ สมทบให้อีก 10 ตัวเพื่อเป็นทุนให้กับชีวิตใหม่ ส่วน เหรียญทองสะสม มาจากยอดเงินของโฮสทั้งหมดในภพก่อน ที่ระบบได้ทำการแลก ตามอัตราการแลกเปลี่ยนตามค่าเงินของกาลเวลาให้เรียบร้อยแล้ว และยังได้มีสมทบจากระบบให้โฮส อีก 10 เท่า เช่นกัน "
" โอ้ ฉันจำได้ว่ามีเงินฝากอยู่ ล้านกว่าบาท ใช่ไหม"
" โฮสมีเงินฝากบัญชี 1,200,000 บาท และมีบัญชีฝากประจำที่คุณพ่อฝากให้อีก 1,000.000บาท ของคุณแม่ฝากไว้ให้ 1,000,000 บาท มีทองคำ เครื่องเพชร มูลค่า 300.000 บาท ทางระบบได้ทำการแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญตามมูลค่าเงิน ณ เวลาที่โฮส ย้อนกลับมา ได้เป็น 35,000 เหรียญ และโบนัสจากระบบ 10 เท่า ครับ ระบบไม่โกงโฮสแน่นอนโฮสไม่ต้องกังวลครับ"
" ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ชี้แจงแบบนี้ก็ดี นี่แสดงว่าฉันก็รวยมากสินะแบบนี้ แล้วนำออกมาเป็นเงินใช้ที่นี่ได้ไหม หรือต้องซื้อเฉพาะจากข้างในระบบ "
" ถ้าโฮสต้องการเงินหยวน สามารถใช้เหรียญ แลกเงินหยวนจากระบบได้ อัตราการแลกมีแจ้งในระบบ แล้วครับ แตเอลิคขอแนะนำให้โฮส ซื้อของจากร้านระบบจะคุ้มกว่า และมีคุณภาพมากกว่าของข้างนอกครับ "
อัตราการแลก 1 เหรียญทอง = 1 หยวน
" มันก็จริงแต่คนเราก็ต้องมีเงินติดตัวบ้างนะ ฉันสำรวจแล้ว ที่ฉันมีเงินติดตัวแค่ 2 หยวน ที่เก็บจากค่าขนมเวลาไปโรงเรียนตั้ง 2 เดือนถึงจะได้ขนาดนี้"
" โฮส ต้องพยายามทำคะแนนให้ได้มากๆ ใช้ชีวิตดีๆ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัว และคนรอบข้าง โฮสก็นำคะแนนไปแลกเหรียญซื้อเงินหยวนได้ครับ ส่วนที่มีก็จะไม่ลดลงด้วย"
" นั่นแหละที่ยาก....เฮ้อ..."
"....." ตรงไหน....เอลิค
🙏 ขอบคุณค่ะ ♥️♥️
- ผู้เขียน
