คุณนายครับ ตอนที่ 2
1019 คำ
“อยู่ได้มั้ยเมฆ ข้าวของเครื่องใช้พวกนั้นก็เป็นของเก่าของพ่อเรานั่นแหละ ลองดูก่อนละกันว่าอันไหนใช้ได้บ้าง ถ้าอะไรไม่พอก็ไปบอกน้า หรือจะบอกนังขวัญมันก็ได้ ให้มันหาให้ อีกเดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ”
“เดี๋ยวฉันดูก่อนจ้ะ ฉันขอบคุณน้าพิศมากๆ เลยนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไร อยู่ที่นี่เจ้านายท่านใจดี ทั้งท่านทั้งคุณนายก็ดีกับคนงานทุกคน ขอเพียงเอ็งซื่อสัตย์เท่านั้น มีอะไรท่านก็ช่วยทุกอย่าง เอาล่ะมาเหนื่อยๆ อาบน้ำอาบท่าซะก่อน เดี๋ยวน้าจะไปเตรียมกับข้าวให้ ออกไปนี่เลี้ยวซ้ายก็เจอห้องครัวนะ”
เมฆรับคำพลางพนมมือไหว้พิศอีกครั้ง ก่อนจะสำรวจตรวจตราห้องหับที่พ่อเคยอยู่ เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพ่อมากนัก เพราะไปช่วยงานที่บ้านลุงซึ่งเป็นอู่ซ่อมรถตั้งแต่ยังเด็ก ส่วนพ่อก็ทำงานอยู่ที่นี่ และจะส่งเงินกลับไปให้แม่ใช้สอยได้ไม่ขาดมือ ทุกครั้งที่พ่อกลับไปเยี่ยมบ้าน หากมีโอกาสได้เจอกัน พ่อก็มักจะเอ่ยชมท่านเจ้าของบ้านให้ฟังอยู่เสมอ แต่ก็ไม่คิดว่าพ่อจะทำบุญมาเพียงเท่านี้
เขาหวังเพียงว่าการตัดสินใจมาทำงานแทนหน้าที่ของพ่อ จะทำให้เขาโชคดีมีความสุขกับหน้าที่การงาน และท่านกับคุณนายก็คงจะเมตตาเขาไม่ต่างจากที่เคยเมตตาพ่อ หวังว่าจะอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข
เมฆยิ้มก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ชื้นเหงื่อออก เผยให้เห็นผิวกายสีดำแดงที่ตึงแน่นไปด้วยมัดกล้ามของชายฉกรรจ์ มือคว้าผ้าขาวม้าขึ้นมาพันกายท่อนล่างพร้อมทั้งค่อยๆ รูดเอากางเกงทั้งนอกและในออกไปพร้อมๆ กัน ก่อนจะก้าวเท้าข้ามกองกางเกงเดินเข้าไปสู่ห้องน้ำ การเริ่มต้นงานในวันนี้เขาต้องทำให้เนื้อตัวสะอาดและสดชื่นอย่างที่สุด เพราะอยากให้คุณนายประทับใจ
‘คุณนายชวนชม’ เจ้านายสาวสวยของพ่อ สวยงามตามที่พ่อเคยบอกไว้จริงๆ แต่เขาไม่คิดว่าคุณนายจะทั้งสาวและสวยได้มากขนาดนี้ หน้าตา ผิวพรรณ น้ำเสียงหวานใส กิริยาที่งดงามอ่อนหวาน นั่นไม่ต่างจากหญิงสาววัยสักเพียง 20 ปีกว่าๆ ไม่น่าเชื่อว่าคุณนายจะเป็นเมียของ ‘ท่าน’ นักธุรกิจนำเข้าเครื่องหนังที่อยู่ในวัยเดียวกับพ่อของเขา
ความสาวและความสวยนั้นไม่ต่างจากดอกไม้ที่เบ่งบานเต็มที่ น่าเสียดายที่ดอกไม้งดงามนี้กลับไปถูกปักอยู่ในแจกันลายคราม หากดอกไม้นี้จะถูกนำมาปักในหัวใจของเขา คงจะดีไม่น้อย
ชั่ววูบของความคิดทำให้เมฆร้อนวูบไปทั้งตัว นึกกร่นด่าตัวเองในใจที่คิดอะไรไม่เหมาะสมออกไปแล้ว อาจเพราะความเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ของเขา เมื่อมาเจอกับความสวยงามไม่ต่างจากนางฟ้า เขาจึงหลงผิดไปชั่วครู่ และไม่ใช่เพียงหัวใจที่หลงผิด แต่ท่อนเนื้อแข็งแกร่งที่ประท้วงอยู่ในผ้าขาวม้าตัวเก่านี้ มันก็กำลังหลงผิดไปไม่ต่างกัน และเมื่อเขาปลดผ้าออก มันก็ส่ายหัวหงึกหงักแบบไม่ยอมแพ้ เพราะมันอยากไปหาดอกไม้มาปักจะแย่
“ไม่ๆ เย็นไว้ให้ลูกชาย นางฟ้าไม่มีวันบินลงมาให้คนสวนเชยชมหรอก คนจนก็ต้องคู่กับคนจนเท่านั้น สงบซะ ไม่อย่างนั้นพ่อจะบีบให้ตายคามือ”
เมฆกำฝ่ามือรอบท่อนแข็ง พยายามสะกดมันให้หลับใหลไปดังเดิม แต่ยิ่งกดก็คล้ายกับความซ่านเสียวและภาพใบหน้างดงามนั้นจะแวบมาในความคิดบ่อยครั้ง เขาไม่เคยคิดว่าลูกชายหัวบานเริงร่าจะดื้อขนาดนี้มาก่อน และมันก็ทำให้เมฆหัวเสีย
ฝ่ามือจึงเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำให้แรงสุด ก่อนจะจ้วงตักเอาน้ำในอ่างขึ้นมาราดรดหัวบานๆ นั้น หวังให้ความเย็นฉ่ำของสายน้ำมาช่วยดับความร้อนรุ่มนี้ไปบ้าง แต่กลับไม่เป็นดังคาด เพราะสายน้ำที่สาดไปแรงๆ ไม่ต่างจากการกระตุ้นให้มันยิ่งปวดหนึบ
ภาพผู้ชายผิวกายดำแดงที่ถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะนุ่งผ้าขาวม้าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทำให้คนที่แอบมองอยู่ด้านข้างของบานเกล็ดหน้าต่างถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอ เพราะสิ่งที่เห็นนั้นมันน่ากินจริงๆ
“หูย... กล้ามเบ้อเริ่มเลยอ่ะ น่ากินชะมัดยาด”
ขวัญใจมองประตูห้องน้ำที่ค่อยๆ ปิดลงแบบตาละห้อย ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียไล้ริมฝีปากของตนเอง ใจจริงแค่อยากจะมาแอบดูเท่านั้นว่าลูกชายของลุงชิตจะรูปหล่อตามที่น้าพิศบอกหรือเปล่า แต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าชัดเพราะร่างสูงใหญ่นั้นยืนหันข้างให้ซะก่อน
แต่แค่เห็นด้านข้างกับด้านหลัง รวมทั้งกล้ามเนื้อที่สะกดสายตาจนต้องมองต่ำไปตามแนวขนอ่อนที่ขึ้นอยู่ตามหน้าท้อง แค่นั้นก็สะกดสายตาจนขวัญใจไม่อาจละไปทางอื่นได้
“อยากกินอ่ะ”
ลิ้นน้อยๆ แลบออกมาเลียไล้ที่ริมฝีปากอีกครั้ง ขณะที่ฝ่ามือก็วางทาบไปบนโหนกนูนของตัวเองอย่างลืมตัว กางเกงผ้าตัวบางทำให้นิ้วมือสามารถเคลื่อนเข้าไปสัมผัสและสอดแทรกไปตามกลีบดอกไม้ได้อย่างถนัด และนั่นก็ทำให้ขวัญใจต้องซูดริมฝีปากด้วยความซ่านเสียว แต่เมื่อได้ยินเสียงน้ำดังออกมาจากด้านใน เธอก็จำต้องกลืนน้ำลายลงคอ
ยิ่งอาการปวดหนึบเพิ่มขึ้น เมฆยิ่งราดรดน้ำให้มากขึ้นและเร็วขึ้น แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย นอกจากจะทำให้ไอ้ลูกชายแข็งมากขึ้น สุดท้ายเมฆก็หมดความยับยั้งใจ เพราะหากไม่ให้ลูกชายได้ระบายออกตอนนี้ เห็นทีเช้านี้เขาคงอาบน้ำไม่เสร็จเป็นแน่
- ผู้เขียน
