“อูย... คุณนายครับ คุณนายสวยเหลือเกิน อูย... สวย... หอม... อืม... บุญของไอ้เมฆจริงๆ หอมเหลือเกิน หวาน น่ากินไปทั้งตัว”
นั่นไงเสียงพึมพำของเมฆเมื่อเคลื่อนปากไปที่ซอกคอของเธอ เขารู้ว่าเธอเป็นใครจริงๆ และเขาก็อยากกินเธอไม่ต่างจากที่เธออยากจะกินเขา
“ซี้ด... น่ากินก็กินสิจ๊ะ กินฉันทั้งตัวเลยนะเมฆ กินฉันให้อร่อยอย่างที่เธอกินให้ขวัญใจนะ ซี้ด... ฉันอยากให้เธอกิน ซี้ด... เมฆจ๋า... ช่วยกินฉันที ซี้ด... ฉันอยาก อืม... ซี้ด...”
เสียงหวานแว่วที่ครวญครางร่ำร้องมันคือความมั่นใจ คุณนายชวนชมติดใจที่เห็นเขากลืนกินขวัญใจจริงๆ และภาพนั้นมันคงติดตาติดใจจนทำให้คุณนายกล้าหาญมาหาเขาถึงที่นี่ และเขาจะตอบแทนบุญคุณของคุณนายให้มากที่สุด จะทำให้ดีที่สุด ให้สมกับความเมตตาที่ดอกฟ้ากรุณาโน้มกายลงมาให้คนสวนอย่างเขาเชยชม
“คุณนายครับ ผมจะกลืนกินคุณนายทั้งตัว ผมจะกินคุณ
