ในเช้าวันศุกร์ พี่อ้ายและพี่ยี่ขับรถเอสยูวีที่จะใช้เดินทางมารับฉัน โดยมีคุณยายเดินมาส่งพวกเราที่หน้าบ้านพร้อมทั้งอวยพรให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ พร้อมกับเข้ามาสวมกอดฉันอย่างรักใคร่แล้วบอกเสียงเบาข้างหู
“เที่ยวให้สนุกนะลูก ยายรักวานะ” ท่านบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวล
“ขอบคุณนะคะคุณยายที่ยอมให้วาทำแบบนี้” ฉันบอกขอบคุณท่านที่ยอมให้ฉันไปเที่ยวแบบค้างคืนกับพี่อ้ายและพี่ยี่
เราสองคนผละออกแล้วยิ้มมองหน้ากันด้วยความเข้าใจ คุณยายรักฉันมากแม้จะดุและเข้มงวดไปบ้าง แต่ถ้าทำแล้วฉันไม่มีความสุขท่านก็ยอมอ่อนข้อให้แก่ฉันทุกที
พอพี่สมคิดยกกระเป๋าฉันขึ้นรถเสร็จพวกเราก็ไหว้ลาคุณยายเพื่อจะออกเดินทาง
“ขับรถดีๆ นะลูก แล้วก็ฝากดูแลน้องด้วย”
“ครับคุณยาย” ทั้งสองคนรับปากด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ฉันเองก็ยิ้มกว้างที่กำลังจะได้ไปเที่ยวหลังจากที่เรียนหนักจนไม่มีเวลาไปไหน
พี่ยี่ทำหน้าที่เป็นคนขับโดยมีพี่อ้ายนั่ง
