หลังจากกลับมาจากบ้านคุณปู่กิจชัย ชีวิตที่คิดว่ากำลังจะลืมเรื่องราวนั้นกลับถูกรื้อฟื้นขึ้นมาด้วยความสัมพันธ์แบบสามเรา
ทั้งสองคนมาหาฉันที่บริษัทเพื่อที่จะชวนไปทานมื้อค่ำ ต่างคนต่างอยากให้ฉันไปด้วยแล้วเกิดศึกชิงนางโดยอ้างสถานะคู่หมั้นของตน
คนพี่อ้างว่าเกิดก่อนสัญญาหมั้นควรจะเป็นหน้าที่ของเขา
คนน้องก็อ้างว่าคนพี่ขอถอนหมั้นไปแล้วและโยนเรื่องหมั้นหมายมาให้ตน ตนควรจะเป็นคู่หมั้นของฉัน
ฉันรู้ตัวมาตลอดว่าฉันสวย แต่ไม่คิดว่าจะสวยจนผู้ชายสองคนแย่งกันขนาดนี้ (ยิ้มอ่อน)
“พอเถอะค่ะทั้งคู่เลย ที่นี่เป็นที่ทำงานนะคะ” ฉันบอกพวกเขาแล้วเม้มปากอย่างใช้ความคิด
“ไปทานข้าวด้วยกันสามคนนี่แหละค่ะ แล้วไม่ต้องมาพูดเรื่องหมั้น วายังไม่ได้เลือกใคร” ฉันไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้จะมีบทพูดสวยๆ อย่างนางเอกกับเขาบ้าง
“โอเค สามคนก็สามคนครับ” พี่อ้ายบอกอย่างเอาใจ
ทั้งสองคนขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่พาฉันไปทานอาหารค่ำด้วยกันที่ร้า
