ฉันกลับมาถึงก็ขอตัวนอนพักผ่อนเพราะอ้างว่าเพลีย ทั้งสองจึงไม่ได้เข้ามารบกวนฉันปล่อยให้ฉันได้พักอย่างที่ต้องการ
จนกระทั่งถึงตอนสายทั้งสองจึงชวนฉันออกไปร้านอาหารทะเลแถวนี้แต่ว่าฉันไม่อยากออกไปไหนแล้ว เพราะไม่รู้จะมีสาวๆ มาวอแวพวกเขาอีกไหม หรือว่าจะเจอสถานการณ์อะไรที่เห็นแล้วจะทำให้ฉันต้องคิดมากอีกหรือเปล่า
“ซื้ออาหารมาทานที่นี่ดีไหมคะ” ฉันออกความเห็นด้วยรอยยิ้มที่สดใสขึ้น ไม่อยากให้เสียบรรยากาศที่มาเที่ยวหลังจากที่เมื่อเช้ารับบทนางเอกขี้น้อยใจไปแล้วครั้งหนึ่ง
“อื้ม งั้นพี่จะออกไปซื้อนะ เดี๋ยวพวกพี่โชว์ฝีมือเอง” พี่ยี่อาสาที่จะไปตลาดเพื่อเลือกซื้ออาหารสดมาทำกินเอง
“ก็ดีนะคะ” ฉันยิ้มรับแล้วทิ้งตัวนอนเล่นโทรศัพท์มือถือ โดยมีพี่อ้ายเข้ามานั่งที่ปลายเตียงเพื่อที่จะขอโทษเรื่องที่เขาพลั้งปากไปเมื่อเช้า คงเป็นแผนพี่ยี่ที่อยากให้เขามาขอโทษฉันจึงอาสาออกไปซื้อของคนเดียว
“วาครับ เรื่องเมื่อเช้านี้พี
